[Zjednoczone Księstwa Rumunii] Tajemnicza posiadłość

Owszem, nic więcej nie miała do dodania. Wszystko co potrzebowała otrzymała, czy też miała otrzymać. Nie miała zamiaru dłużej zwlekać, dla tego po chwili skierowała się na poszukiwanie łazienki. Gdy ją znalazła napuściła sobie wody do wanny i po chwili zdjęła z siebie sypiące się jakby nie patrzeć już odzienie. Gdy kąpiel zakończyła się pozytywnie, bo o dziwo nie odleciała w rozkoszy przyjemnej wody. Uznała, że trzeba coś poszukać do ubrania jak wspomniał Edward. Dla tego wyszła z wanny nagusieńka jak ją Pan Bóg za życia stworzył i skierowała swoje drobne stópki w stronę jednego z pokoi, mijając po drodze Edwarda, na którego nawet nie spojrzała. Nagość dla Mari była normalnością, nie wstydziła się własnego ciała. Weszła do sypialni gospodarzy i zaczęła przeglądać zawartość szafy. Skrzywiła się z niesmakiem bo to co widziała po prostu odbiegało od tego, co ona niegdyś nosiła. No ale nie mając wyboru wyszukała w szafie taką oto suknię by po dłuższej chwili wejść do izby, w której siedział wampir.
- Matko najdroższa, czy te kobiety naprawdę muszą się w tym męczyć?
Skrzywiła się z niesmakiem. Zdecydowanie wolała coś o wiele bardziej wygodniejszego.

W dawnych czasach nie było żadnej łazienki. Ludzie myli się w pomieszczeniach zwanych kuchniami, w wielkich misach przypominających małe wanny czy miskach. Woda była brana z rzeki, ze studni a później z pompy. Obecnie "technologia" poszła wyżej że zaczęto odprowadzać wodę do pomieszczeń. Krany? Dla Marishki musiała być to nowość, ponieważ od jej czasów bardzo dużo rzeczy się pozmieniało. Edwarda raczej nie sądził, by kobieta zaczęła używać tutejszych "nowości" z życia codziennego, zakładając że wannę zapełni wiadrami wody idąc po nią do studni. To byłoby bardzo logiczne wytłumaczenie jej funkcjonowania po obudzeniu.
To były rozkminy Edwarda, zastanawiającego się, jak ona poradzi z kąpielą. A skoro go nie wołała, czy to znaczyło że ogarnęła pomieszczenie zwane łazienką? Sam pamiętał dawne czasy, jak nie było łazienek. Najczęściej kąpał się w wodzie. Moda z biegiem lat się zmieniała.
Siedział na krześle rozwalony ze skrzyżowanymi rękoma, czekając cierpliwie aż wampirzyca się ogarnie. Lecz najgorsze w tych babach jest sto, że ogarniając się znacznie dłużej jakby szły na wesele. Nie da się uniknąć jednego co ujrzał na własne oczy Edward. Marishka przez główne pomieszczenie przechodziła dosłownie nago. Normalnie jego wzrok z uniesioną brwią wędrował za jej osobą. Podziwiał jej odwagę. Ludzkie kobiety raczej wstydziły się pokazywać nagość otwarcie nawet przed jednym mężczyzną i to nie znanym.
Widząc co po chwili wyszukała i na siebie ubrała, aż się uśmiechnął.
- Proszę proszę. Nie sądziłem, że Rumuńskie społeczeństwo również gustuje w Angielskich strojach. Skoro ci nie pasuje, mogłaś ubrać coś męskiego. Albo poszukaj coś innego. Nie musisz upodabniać się do Wiktorii Hanowerskiej.
Skomentował sobie jej ubranie, choć musiał przyznać, że wyglądała w tym nawet ładnie.

Oj tak, dla Mari była to nowość jak nic. Jednak nie była totalnie upośledzona. Pierwszy kontakt z dziwnymi kurkami i innymi sprzętami były dla niej dość...nowoczesne, trochę majsterkowania to w jedną stronę, to drugą aż woda poleciała. Pisnęła nawet kilka razy zaskoczona siłą z jaką woda poleciała. Teraz przynajmniej nie cuchnęła jak mieszkanie starej babki, która nie wietrzy mieszkania z obaw, że ją przewieje. Wszelka stęchlizna i kurz zostały w jeziorku. Gdy wampir skomentował jej ubiór skrzywiła się pod nosem.
- Te dziwne bolce z takimi odstającymi, mniejszymi są...dziwne. I jak oni umieścili wodę w takim małym urządzeniu?
Mruknęła jednocześnie zaciekawiona i niezadowolona zerkając na mężczyznę. Uniosła brew słysząc jego słowa.
- Co masz na myśli mówiąc, że wyglądam jak Wiktoria Hanowerska? Kto to jest?
Zaciekawiła się by zaraz potem dać tasiemki mężczyźnie do związania.
- Zawiąż mi je. A przy okazji możesz mi wyjaśnić co to jest to tam...w tym dziwnym pomieszczeniu? Wygląda jak balia. A zanim się zorientowałam co do czego służy to Osmani zdążyliby podbić pół świata. Poza tym, jestem kobietą...wysoko urodzoną, nie wypada mi nosić strojów pospólstwa. Teraz...teraz to tylko tymczasowe rozwiązanie. Nie myśl, że tak będę paradować całą wieczność.
Zamruczała pod nosem.

- Musieli jakoś odprowadzić wodę do mieszkań. Przespałaś liczne epidemie, które pochłaniały śmierć wielu ludzi z powodu złej higieny jak i jej braku. By temu zapobiec, przez lata rozwijano możliwości odpływu wody rurami pod ziemią do domów i gospodarstw. Dzięki temu każdy może używać wody inaczej, nie musząc przemierzać drogę do studni czy rzeki.
Wyjaśnił jej tak krótko i treściwie by była wstanie zrozumieć postęp technologii jak i medycyny w obecnych czasach.
- Wiktoria jest Królową Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii.
Wyglądało na to, że będzie musiał jej odświeżyć historię świata, tylko czy on da radę jej wymienić wszystkich władców i wojny prowadzone? Zapewne skupi się na najważniejszych. W tym zapewne będzie ciekawa zmian zaszłych we władzy jej kraju. Które na dodatek posiadało inną nazwę.
Kiedy pokazała mu sznurki by zawiązał jej kieckę, wstał i uczynił ten zaszczyt pociągnięcia za nie mocniej, by jej pierwsi były bardziej wyciągnięte w górę. Ale też nie przesadzał za bardzo i zawiązał jak prosiła.
- Ta balia to pewnie wanna. Powiedzmy że lepiej przystosowana do kąpieli. A jeżeli chodzi o Osmanów, to mają się dobrze.
Po tych słowach dofnął się, dając jej tym samym znak że skończył zawiązywać. Nie odzywał się już w sprawie jej ubioru. Ale przyjrzawszy się jej, przyznałby że pięknie wyglądała.

Jakoś jeszcze przebolała tę wiadomość odnośnie Osmanów i wszelkich nowinek technologicznych dzisiejszego wieku. Ale słysząc, że jakaś Wiktoria jest królową parsknęła pod nosem.
- Królowa...
Pokręciła z niedowierzaniem głową. Pomyśleć, że za jej czasów panował silny mężczyzna a nie kobieta. Co ten świat sobie myślał? Skrzywiła się nieco po czym spojrzała na Edwarda w zadumie.
- Kobieta...jak lud dopuścił ją do władzy? Kobieta na śmiertelnym tronie to żadna władza. Zdmuchnąć ją można jednym silnym podmuchem i po wielkiej królowej.
Przyznała po czym usiadła sobie wygodnie spoglądając na Edwarda z zaciekawieniem.
- Powiadasz, że miewają się dobrze...trzeba to będzie z czasem zmienić. Jednak...powiedz mi proszę, teraz coś więcej na temat tego czym się zajmujesz, co się dzieje w tym popieprzonym świecie? Przebudzić się po tylu wiekach i dowiedzieć się, że jest jedno wielkie bagno to nic przyjemnego.
Mruknęła pod nosem

- Anglia słynie ze swoich paktów i układów. W rodzie Hannowerów spadkobiercami tronu były niestety kobiety. Dlatego zasiadła na nim Wiktoria. Kobieta ta jednak ku mojej pochwale, zrobiła w sumie bardzo dużo. Połączyła Anglię, Wallię, Szkocję i Irlandię w jedno państwo. Z kolei Twój kraj nazywa się teraz Zjednoczonym Księstwem Rumunii. Mołdawia i Wołoszczyzna połączyły się.
Kolejna dawka politycznych nowości dla Marishki, która mogła teraz dowiedzieć się, coś odnośnie swojego kraju.
Zawiązał jej suknię, odpowiedział na pytania i spojrzał na nią, kiedy zajęła ponownie swoje miejsce na krześle. Zatem i on usiadł, słysząc jej kolejne pytania.
- A kiedy nie poszłaś spać, nie było tego bagna? Między nami jest jakieś sto lat różnicy, więc ja bym powiedział, że bagno jest zawsze. Zajmuję się nauką, badaniami i doświadczeniami. Jak wspomniałem, stworzyłem rasę w połączeniu z krwią ludzką i wampirzą. Dzięki temu istota ta może normalnie funkcjonować jako człowiek, posiadając też wampirze zdolności. Niestety w obu przypadkach dziedziczone są także wady, lecz w mniejszym stopniu. Niestety Rada Naczelna Wampirów nie popiera tego dzieła. Żebyś nie była zaskoczona, to wiedz że wystawiono za mną list gończy. Nie mogę dość długo przebywać w jednym miejscu. Zbieram wampiry by uwolnić swoje dzieci i nie tylko. Swoją wiedzę o tworzeniu Dhampirów przekazuję dalej, by inni pomogli rozmnożyć rasę. Jednocześnie, narażając siebie na gniew Rady. Chcę zmienić prawo, by i oni mogli żyć normalnie jak my czy ludzie. A jeżeli chcesz coś wiedzieć o politycznych sprawach świata, to pytaj konkretnie. Nie jestem wstanie jednej nocy opowiedzieć Ci wszystko co straciłaś. Bo równie dobrze mogę powiedzieć, że przespałaś tysiąc władców.

Zjednoczone Księstwo Rumunii...co się dzieje, jednak słysząc ów słowa odnośnie polityki jej uśmiech mimowolnie się powiększył. Czyli jednak w końcu doceniono kobiety? To Ci dopiero był krok w przyszłość. Musiała przyznać, że spodobało się jej to i to bardzo. Skinęła głową z zadowoleniem.
- Bagno było zawsze, ale teraz wydaje się mi bardziej...perfumowane.
Przyznała z powagą i roześmiała się pod nosem. Słysząc jego kolejne słowa uniosła brew zaskoczona.
- Czy oni nie rozumieją sytuacji? Nowa rasa, nowe możliwości. Przecież to nasza krew, nie rozumiem co w nich takiego, by mieli ginąć? Mają możliwości rozmnażania, to dopiero ruszenie naszego gatunku ku przyszłości.
Zadowolona spojrzała siedząc na wprost mężczyzny.
- List gończy...są naprawdę nierozsądni. Masz poje poparcie, sama z przyjemnością dołączę do Twego grona sprzymierzeńców nie tylko na okres trwania przysięgi jaką sobie złożyliśmy.
Zdecydowała spoglądając na niego z powagą na twarzy.
- Nie interesują mnie polityczne sprawy śmiertelników a wampirze...już tyle co mi powiedziałeś nie podoba mi się więc...trzeba to zmienić.
Przeciągnęła się i spojrzała na niego z powagą.
- Jest jeszcze jedna bardzo...ważna kwestia. Niech nikt nie wie, że się wybudziłam. Jak w ogóle ludzie mówią o moim rodzie? Wiadomo coś o Vladzie III Tepesie?
Zapytała wprost skoro byli ze sobą w miarę szczerzy mogła mu powiedzieć dokładnie o jakiego Vlada jej chodzi.

Owszem, zaczęto doceniać kobiety i Wiktoria tak naprawdę nie była pierwszą u władzy a którąś-set z kolei, jeżeli liczyć w ciągu tysiąclecia cały świat. Nie mając potomków, królowie musieli mieć za dziedziców swoje córki, bratanice czy nawet i wnuczki.
Uśmiechnął się szerzej na jej słowa odnośnie bagna. Bagno perfumowane, to jest dopiero określenie władzy kobiecej.
- Pomyśl, co się dzieje kiedy łączą się dwie rasy i powstaje trzecia, nowa? Dhampiry łączą w sobie umiejętności ludzkie i wampirze. Tę samą inteligencję. To co u nich zaobserwowałem, to nawet wyższy jej poziom. Są sprytniejsze, bardziej spostrzegawcze. Wiele z moich dzieci przebywające w zamknięciu, uciekło. Dość młodych, chcąc doświadczyć samodzielności. Tutaj już przejawiał się instynkt ludzkiej ciekawości świata. Oni mogą funkcjonować za dnia i nocy. Nie potrzebują spać jak my w trumnach. Są silniejsi umysłowo.
Prawie aż podniecił się mówiąc o swoim udanym eksperymencie, ale to i tak nie było wszystko. Jego największym osiągnięciem były dhampirze bliźnięta! Jego pierwsze ukochane dzieci, które... właśnie mu uciekły z klatki. Jednego na nieszczęście mają wampiry, zaś drugie gdzieś po świecie pewnie myszkuje.
- Bardzo mi miło słyszeć Twe słowa Lady.
Przyłożył dłoń do serca i ukłonił się z kulturalną wdzięcznością za jej poparcie i chęć pomocy.
Wyprostował się, przyjmując do wiadomości jakie informacje ma jej przekazać i z którego świata. Wampirzy bardziej ją interesował, nic więc dziwnego.
- Twój ród stał się legendą. Uznają, że Dracule wymarli. Nie wiadomo tak naprawdę, co stało się Vladem III Tepesem, ale słyszałem jedynie plotki, że nie żyje. Nie potwierdzę Ci tego. Powiem tyle, że z Twojego rodu kilku pewnie przetrwało, stając się wampirami.
Udzielił odpowiedzi, na którą czekała już po przebudzeniu.

Dostrzegła ten błysk zadowolenia w oczach gdy mówił o swoim dziele. Uśmiechnęła się sama pod nosem, bo i jej sprawiło to przyjemność. Już jako świeżo upieczony wampir myślała o tym co by było gdyby. Przez ten okres czasu dowiedziała się od ojca, kto jest jego stwórcą, jakie są zasady panowania wampirów itd. Wspominał coś nawet o stworzeniach, których wówczas nie potrafił nazwać, ale uznała to za zwyczajne brednie mężczyzny. Chociaż musiała przyznać, że w okresie gdy dorastała między wampirami słyszała wycie gdy księżyc wysoko świecił na niebie. Nie pojmowała wówczas tego co się tam działo, nie chciała też wierzyć w słowa ojca. Jako dziecko, miała bujną wyobraźnię i nie dopuszczała do siebie tego co mówił ojciec. Odgoniła od siebie myśli z tamtych czasów i spojrzała na Edwarda.
- Zatem, moja rodzina przeszła do historii. Ciekawe...ludzie, gdy leżałam z kołkiem w piersi przechodząc wspominali coś o potworach, o złu. Nie wiedzą chyba o istnieniu naszego gatunku? Ta nieświadomość tych durnych owieczek była przezabawna.
Uśmiechnęła się pod nosem na samo wspomnienie gdy zostali przyprowadzani do zamku nieświadomi tego co ich czeka. A potem...po prostu ginęli jako posiłek albo zostawali zamknięci w lochach czekając na swój koniec.
- Mówisz, że ktoś mógł przetrwać...koniecznie będę musiała odnaleźć te osoby. Odbudować potęgę mego rodu.
Przyznała z uśmiechem na ustach.

Mimo chwalenia się swoim osiągnięciem, to jednak jeszcze nie zdradził jej, jak stworzyć takiego dhampira. Na to przyjdzie odpowiednia pora. Pierw wampirzyca musi zapoznać się z dotychczasowymi zmianami jakie zaszły na tym świecie. Zapewne będzie wielce zaskoczona, kiedy ujrzy zupełnie inny świat. Znała pewnie tylko swój kraj, więc wszystko co poza jego granicami jest, będzie dla niej nowe.
- Słyszałaś głosy będąc uśpioną? Czy może śniłaś?
Zapytał nieco zaskoczony jej słowami. Wątpliwe by ludzie zapuszczali się w te tereny, a może jednak jakaś grupa głupców zjawiła się w tym miejscu? Interesujące.
- Mało prawdopodobne. Rada Wampirów ostro przestrzega prawa, więc nie pozwala by ludzie o nas wiedzieli.
Odpowiedział w końcu, marszcząc brwi. Może przebito jej serce niesprawnie, że była w pozycji półśpiącej przez tysiące lat? Przykra sprawa.
- Życzę więc powodzenia. Świat podobno jest duży, dla mnie z kolei mały. Nie powinnaś z tym mieć problemu. Lecz gdybyś ich odnalazła, byłoby bardzo miło gdyby zechcieli wesprzeć atak na Radę Wampirów. Konkretniej, to na Więzienie Czarnej Mewy.
Dodał równie z uśmiechem, ciesząc się na współpracę z Marishką.

- Gdybym śniła byłoby to najlepsze co mnie spotkało. Moja durna służka, która chciała mnie chronić źle wymierzyła. Niestety, wszystko słyszałam, każdy szmer w krypcie w której mnie trzymano, każdego zbliżającego się człeka. Niestety nikt, nie odważył się otworzyć mojego więzienia. Do dzisiaj.
Stwierdziła spoglądając na mężczyznę z powagą na twarzy. Niestety, nie jej dane było spać w spokoju. Wolałaby słyszeć głosy co jakiś czas, ale niestety. Każdy kto się zapuszczał w rejony w których przebywała musiał liczyć się z ujrzeniem wysuszonych zwłok. Ale nikt też na tyle odważnym nie był by przekonać się co do historii opowiadanych z pokolenia na pokolenie.
- I słusznie. Bydło musi być trzymane w ryzach. Co nam po zastraszonych i przerażonych ludziach,
nie smakują wówczas tak jak się należy. Im mniej im wiadomo tym lepiej.
Zgodziła się zadumana, fakt teraz rozumiała co nie jednokrotnie jej ojciec próbował powiedzieć.
- Radę Wampirów wypadałoby przedziesiątkować. Ustawić w niej swoich i trzymać wodze we własnych rękach.
Odezwała spoglądając na mężczyznę. Jednocześnie dając mu do zrozumienia, że nie tylko ma jej wstawiennictwo, ale również pomówi o tym ze swym krewniakiem gdy tylko go odnajdzie. Jednak obawiała się, że to nieco...potrwa. Ona sama niestety potrzebowała czasu na zaaklimatyzowanie własnej osoby.
- Czarna Mewa to dopiero początek.
Przyznała wstając z miejsca.
- Zatem, co dalej?

Słuchał z uwagą Marishkę, która mówiła rzeczy dla niego dość zaskakujące i zarazem interesujące, które nie powinny mieć miejsca. Zakołkowany wampir traci tym samym świadomość i zapada w sen na tak długi czas, dopóki kołek nie zostanie mu z serca wyjęty. Tym samym następuje paraliż całego ciała i organów. Nie możliwe jest, by Marishka cokolwiek usłyszała.
- Musiałaś śnić. Jestem naukowcem i nigdy nie słyszałem, by zakołkowany wampir słyszał cokolwiek ze swojego otoczenia i poza nim. Poddane paraliżu jest nie tylko ciało ale i organy oraz zmysły. Twój sen musiał być prawie że realny, skoro twierdzisz, że cokolwiek słyszałaś. Równie dobrze nikt przez tyle lat nie musiał tutaj przychodzić. Od lat krążą tutaj legendy że to miejsce jest nawiedzone. Ktokolwiek tutaj przychodził, ginął.
Odpowiedział nieco poważniej na jej słowa. Ponad tysiąc lat w śnie robi swoje. Ale nie będzie wnikał w ten temat.
O ile się udawało, tak długo tajemnica wampiryzmu wśród ludzi jest utrzymywana. Tematu tego nie ciągnął. Tak samo jak z Radą Wampirów. To było wiadome, że trzeba zrobić w niej porządek, lub zmusić ich chociażby do wprowadzenia praw dla dhampirów. By mogli także żyć normalnie na tym świecie a nie w strachu.
- Co dalej? Teraz trzeba tę wioskę opuścić i znaleźć miejsce na przenocowanie dnia. Niebawem świt. Jeżeli szczęście nam dopisze, to może uda się nam ulokować w najbliższej wiosce.
Oznajmił także wstając z miejsca i kierując się do wyjścia z budynku. Na zewnątrz, rozejrzał się że jakąś stadniną czy samymi koniami. Gdzieś niedaleko się znajdowały i nie uciekły, będąc przywiązanej do belek.
- Transport mamy.
Powiedział do niej będąc na zewnątrz i udał w stronę jednego z kasztanowych koni.

Westchnęła pod nosem, co miała począć? Wiedziała przecież co się z nią działo. Początkowo wszystko było dla niej dość...dziwne. Nie dogadywała się z mężczyzną, w końcu damie nie wypada. Wiedziała swoje, swoje również "przeżyła" może i wiekowo daleko nie odbiegali od siebie, jednak ona w tym świecie potrzebowała kogoś, kto pomoże jej się oswoić i zapoznać z otoczeniem. Gdy w końcu Edward stwierdził, że czas ruszać i znaleźć nocleg skrzywiła się nieznacznie. Nie sądziła, że będzie jej tak ciężko opuszczać własny kraj. Ale niestety, nie miała wyjścia. Skierowała się po chwili za Edwardem. Śledząc jego wzrok uniosła brew. Konie. Dobre i to. Na szczęście nie było tragicznie i po chwili siedziała już na swoim koniu.
- Zatem prowadź. Droga daleka zapewne, a czasu mało.
Przyznała spoglądając na mężczyznę kątem oka.

Niestety takie życie. Musiała na nowo zacząć funkcjonować i przyzwyczajać się do innego trybu życia a tym bardziejd do podróży. Nie będzie dane wampirzycy zamieszkać w jednym kraju. Skoro zgodziła się pomóc Edwardowi, będzie musiała też zgodzić się na ciągłe podróżowanie z jego osobą jako towarzyszem.
Tak czy inaczej, dosiedli konie i pojechali prosto do Bukaresztu. Tam ulokowali się w jakimś opuszczonym domu, zamykając się w piwnicy. Jeżeli kobieta życzyła sobie prywatność, mogła spać z dala od niego. Nie miał nic przeciwko. Sam zajął sobie kąt po drugiej stronie pomieszczenia. Przeczekali dzień i dopiero kolejnej nocy, po ludzkim posiłku, ruszyli w podróż dalej. Starając się przebiec jak najdłuższą trasę, aby puścić Rumunię.


[z/t + Marishka - tym samym uważam event za zakończony, wampirzyca została przebudzona, niebawem dam post w innym miejscu]