Cardiff, Walia - koniec września 1885r.

Dał jej jasno do zrozumienia, że ma go powstrzymać. Zatem nie zamierzał jej tego utrudniać. Miała prawo zrobić z nim cokolwiek chciała, byleby odwieźć go od wyjazdu. Aż dziw wewnętrzny go brał, że nie chciała się go pozbyć. Że chciała by został. Jeszcze kilka tygodni temu mówiła inaczej. A raczej, pokazywała to po sobie, jak bardzo przeszkadzała jej jego obecność. Teraz było inaczej.
Pozwolił by ujęła jego ręce, przy czym "rozplątał" ręce wedle jej prośby, okazanej gestami. Jedną jego rękę puściła, z kolei drugą położyła na swoim pasie z prawej strony. Uczynił to. Drugą ręką po chwili dotykając jej z drugiej strony. Nie uciekał tym razem. Pozwolił jej działać. Dodatkowo pochylił się nad nią lekko, patrząc jej w oczy. Jakby sam nie wiedział co się z nim dzieje, lecz pragnął tego samego co ona. Innym słowy, ułatwiał jej zadanie. Być może i on, próbował od siebie ją pocałować. Jeżeli ona się dalej wahała, to Malcolm zamknął oczy i sam ją pocałował. Jego wnętrze widocznie nie wytrzymywało już tej budowy nowego muru i powstrzymywania się od tłumienia swoich uczuć.

Jak to mówią - kobieta zmienną jest. Może i na początku nie była zbyt skora do tego by z nimi mieszkał, ale to też nie do końca było skierowane w jego stronę. Bardziej chodziło jej o sam fakt, że ojciec kazał je pilnować jak małe dzieci, choć wiedział, że dałyby sobie świetnie radę. A że nie potrafiła inaczej wyładować złości... Druga sprawa jaka sprawiała, że zachowywała się tak a nie inaczej, to to, że nie była przyzwyczajona do tego by ktoś jeszcze z nimi mieszkał. A już tym bardziej mężczyzna.
Widząc i czując to jak się zachowywał, przestała już nad sobą panować. Zwłaszcza, gdy pochylił się nad nią lekko by w pewnym momencie ich usta połączyły się w pocałunku. Palce lewej dłoni wplątała w jego włosy a prawą zaś położyła na jego karku. W tej chwili nie liczyło się dla niej nic innego. Tylko Oni i ta chwila.
Jeśli miał na sobie koszulę, tak w pewnej chwili przesunęła powoli dłonie do guzików i powoli zaczęła je rozpinać jeden po drugim, jednak jeśli miał koszulkę, prawą dłonią zaczęła gładzić jego klatkę piersiową jak i ramię.

Pocałunek ich połączył. A Malcolm nie odsunął się ani trochę. Obejmując Annę w pasie, jego dłonie przesuwały się aż na jej plecy, by bardziej ją do siebie przysunąć. Nie wiedział do końca co wyprawia i dlaczego tak się dzieje. Ale wewnętrznie czuł się dziwnie szczęśliwy i wolny, że kogoś kocha i ma przy sobie. W głowie miał tylko ją, jej obraz, jej uśmiech. Nic innego w tej chwili się nie liczyło. To dziwne zarazem uczucie, nie opuszczało go.
Na sobie miał koszulę. Lecz kiedy poczuł, że kilka guzików zostało mu odpiętych, przerwał pocałunek i spojrzał na nią. Jakby nie był pewny, czy dobrze postępuje by iść na całość.
- Jesteś pewna?
Wolał zapytać. Nie tylko jej ale i siebie. Czy on jest na to gotowy? To duży krok na swoje zmiany.

To co teraz czuła, nie mogłaby opisać słowami. Teraz już musiała przyznać, że zależało jej na nim i kto wie, czy może nawet się zakochała?
Przysunęła się jeszcze bliżej niego, jeśli to w ogóle było możliwe. Zadziwił ją swoim zachowaniem, ale bardziej w tym pozytywnym sensie. Podobała jej się taka odsłona Malcolma. Wreszcie przełamał strach, wreszcie pozwolił jej się do siebie zbliżyć, tak jak tego chciała. Tak, jak o tym ukradkiem; może nawet nie do końca świadomie, marzyła.
Gdy przerwał pocałunek również spojrzała mu w oczy. Jednak na jego pytanie odpowiedziała tylko uśmiechem po czym tym razem ona go pocałowała zabierając się jednocześnie za odpinanie reszty guzików jego koszuli. Gdyby powiedział jej, że nie chce, nie uwierzyłaby mu. Czując jego dotyk, pocałunki...

Nie powiedział niczego, co miałoby mówić o zakończeniu tych przyjemnych pocałunków. A jej odpowiedź, była wyrażona w geście. Odwzajemnił jej uśmiech wraz z pocałunkiem. Pozwolił jej dalej rozpinać koszulę, cały czas obejmując ją za plecami, prawą ręką przesuwając w górę, jakby robił jej delikatny masaż pleców.
Jej bliskość była kojąca. Lecz wcześniej odczuwał coś innego. Co coś, szybko zniknęło i mógłby rzec, że szybko się wyleczył z tego dystansu i lęku przed kobietami. Czy może po prostu wyolbrzymiał to odrzucenie specjalnie? Tego nikt się nie dowie. Pozwolił, by to w tej chwili Anna prowadziła. W końcu chciała mu pomóc.

Gdy już w końcu rozpięła wszystkie guziki jego koszuli, wsunęła dłonie pod nią i zaczęła gładzić jego brzuch, plecy... Jakby chciała by przyzwyczaił się do tego, że dotyka jego ciało bez przeszkód. Dopiero po chwili oderwała się na chwilę od niego by ściągnąć z siebie koszulkę a następnie ściągnąć z niego koszulę. Nie wiedziała czy Malcolm wyleczył się już, czy nie. Nie liczyło się to dla niej teraz. Dla niej liczyło się to, co teraz jest między nimi.
Po pozbyciu się górnych części ich ubioru, przez chwilę obserwowała jego ciało delikatnie gładząc jego skórę poduszkami palców. Po chwili jednak spojrzała na niego ponownie i pocałowała go po raz kolejny.

Malcolm poczuł dreszcze, kiedy Anna położyła swoje dłonie na jego brzuchu i zaczęła gładzić, palcami wodząc po jego ciele. Nie odsuwał się od niej, ani jej nie odpychał. Wciąż obejmował za plecami i patrzył na jej twarz. W jej oczy, by móc spróbować odczytać co siedzi jej w głowie. Lecz nie posiadał takiej zdolności. Ona pokazywała mu to za pomocą gestów. Zdjęła koszulkę, a następnie chciała to sam uczynić z jego koszulą. Odepchnął się od parapetu i puścił ją, by materiał jego górnego odzienia, zsunął się na podłogę. Wtedy ponownie ją objął, przyciągając do siebie, odwzajemnił pocałunek, starając się by był bardzo namiętny. Jedną dłonią trzymał ją w pasie, zaś druga wodziła wyżej aż na kark. Jakby chciał podtrzymać jej głowę, wplatając palce w jej długie włosy.

Anna nawet nie spodziewała się, że to wszystko zajdzie tak daleko. A jeszcze chwilę wcześniej obawiała się, że Malcolm wycofa się dość szybko. A tu proszę.. Ale nie ukrywała, że bardzo jej się to podobało. Ten dotyk, te pocałunki, to, że nie odpycha jej od siebie. A to był ogromny sukces.
Anna również objęła Malcolma w między czasie powoli zaczęła kierować się w stronę łóżka na którym ostatecznie mają wspólnie wylądować. O ile Malcolm się nie wycofa. Ponownie zaczynała się tego obawiać. Że zaraz się otrząśnie, stwierdzi, że nie może tak, i wyjdzie. Niemniej jednak, nie pokazywała tego po sobie.

Sam siebie zaskakiwał, ale też obawiał czy nie zajdzie to za daleko. Nie chciał brać konsekwencji na siebie za jakieś niepowodzenia. Czy raczej, dopuścić do grzesznego zbliżenia w łóżku. Przełamał się, co było już wyczynem. Ale nie był pewny tego, czy podoła ciągnąć to wszystko jeszcze dalej.
Patrzył na Annę, kiedy go obejmowała. Zaraz jednak zaczęła się cofać i kierować do łózka, ciągnąc go za sobą. Czy to był dobry pomysł? Nie miał pojęcia.
- Czy to dobry pomysł?
Zapytał, z nutą wahania. Nie chciał by to wszystko poszło już na starcie za daleko. Lecz czy tego nie chciała jego dusza? Tej wolności od ograniczeń boskich, narzucanych przez Kościół? Za bardzo przecież wczuł się w swoją rolę duchownego. Mimo swego pytania, podążył za Anną, oczekując odpowiedzi.

Anna dla odmiany się tym nie przejmowała. Nie wierzyła w te wszystkie rzeczy co On, co dawało jej większą swobodę. Pod tym względem można by rzec, że miała przewagę. Dodatkową przewagą która dodawała jej odwagi i pewności siebie, to to, że już od dawna dziewicą to ona nie była. Choć czasem tego żałowała, to czasu już nie cofnie.
-Zaufaj mi...
Powiedziała przystając przy łóżku i dotykając dłonią jego policzka.
-I przestań w końcu tyle myśleć. Choć raz wyłącz zdrowy rozsądek i daj się ponieść chwili. Możesz być mile zaskoczony...
Mówiąc to przybliżyła się do niego tak by swoim ciałem delikatnie dotykać jego ciała. Następnie popatrzyła mu w oczy a dłoń którą przed chwilą trzymała na jego policku, wplątała w jego włosy i przyciągnęła go lekko do siebie by go ponownie pocałować. Chciała sprawić by Malcolm choć dziś zapomniał o tym wszystkim, że jest księdzem, łowcą... Podobnie jak Anna zdawała się już zapomnieć o tym, że gdyby ojciec się dowiedział, co tu się dzieje między nią a Malcolmem, to zapewne by ich zabił. Nie było to dla niej ważne. Ważna dla niej była teraz ta chwila którą spędza właśnie z nim.

David wręcz przeciwnie. Mimo oddania się dziewczynie, by spróbować zakazanego owocu, miał w sobie wahania, czy postępuje dobrze. Miał jej zaufać. O to go prosiła. Lecz czy potrafiłby pozbyć się nurtujących go myśli w głowie? Nie uważał tego za możliwe. Ale jakby się tak zastanowić, podczas pocałunku myślał tylko o niej. Tak i teraz, kiedy ponownie się do niego zbliżyła i pocałowała, oddał ze wzajemnością, gładząc jej plecy. Hacząc o jej biustonosz na plecach. Nie zamierzał zdejmować z niej bielizny. Bo po co? Wystarczy mu że ma odkryte tyle ciała ile sama zechce.
Jedną dłonią wędrował po jej plecach, zaś druga zjechała na pośladek. Nie miał pojęcia jak to możliwe, że nie kontrolował za bardzo swoich ruchów. Czy może kontrolował, bo tego chciał? Potrzebował? Pragnął jej?
Nie zorientował się nawet, kiedy swoje pocałunki bardziej pogłębiał. W przeciwieństwie do Anny, on nie zaliczył doznań łóżkowych. Można by więc zaliczyć go do prawiczków. Jego celibat może zostać tej nocy złamany, jeżeli posuną się bardzo daleko.

Mimo, że się wahał, to i tak szedł do przodu dość odważnie. Jak widać, jej słowa jakoś do niego docierały. Choć z drugiej strony, można by pomyśleć, że sprowadza go na złą drogę. Ale nawet tym się nie przejmowała. Przynajmniej na razie.
Na wszystko przyjdzie pora. W końcu zacznie z niej ściągać części ubrań. Przynajmniej taką miała nadzieję. Zważywszy na to, że już coraz mniej kontrolował swoje ruchy co bardzo jej odpowiadało.
Oddawała każdy jeden pocałunek w między czasie obracając ich tak by w końcu sprawić, by Malcolm położył się na łóżku. Usiadła wtedy na niego okrakiem i pochyliła się nad nim składając na jego ustach namiętny pocałunek, jedną dłoń ułożyła na jego policzku a drugą zaś gładziła delikatnie jego ramię. Póki co nie robiła nic więcej. Przynajmniej chwilowo.

Oj Anna sprowadzała Davida na złą drogę. On się tym przejmował, stąd w nim to wahanie i obawy, czy dobrze postępują już tak szybko przechodząc do działania. Minusem temu może być inna strona lęku przed kobietami, że pozwalał jej na swoje czynności względem jego. Jakby poddał się przyjemności, ale jej pozwolił decydować.
Całowali się i obejmowali, lecz nie zorientował się jak blisko był łózka, że ostatecznie na nim usiadł. Anna następnie sprawiła, nacierając swoim ciałem na jego, że położył się plecami na pościel. Przerwał pocałunek by nabrać powietrza i spojrzeć jej w oczy. Chcąc wyczytać w nich co planowała jako następne. Tym samym, dotknął prawą dłonią jej policzka, jakby chciał zapamiętać delikatność jej skóry na twarzy. Kciukiem po chwili wodząc po jej ustach.

Może gdyby Anna była tak wierząca jak Malcolm, to też by się przejmowała. Jednak na takie wyrzuty sumienia z jej strony nie mógł liczyć. Chyba, że w kwestii tego, że go do tego wszystkiego namówiła przez co On ma wyrzuty sumienia. Niemniej jednak nie protestował. Przynajmniej na razie.
Gdy Malcolm przerwał pocałunek, również spojrzała mu w oczy, a gdy przesunął kciukiem po jej ustach, mimowolnie rozchyliła je lekko.  Po chwili jednak postanowiła odezwać się cicho.
-Nie próbuj się kontrolować na siłę. Daj się ponieść i pozwól by prowadziły Cię Twoje instynkty.
Po tych słowach pocałowała go krótko, by chwilę później obrócić się na plecy obok niego przy okazji ciągnąć go za sobą, chcąc aby teraz to On spróbował się przełamać już w pełni. By też i On mógł przejąć inicjatywę. W końcu tu o to chodziło też. By to On się w końcu przełamał i zaczął kontrolować swój strach aż całkiem się go nie wyzbędzie.

Miał dać się ponieść emocjom? Tylko jak, kiedy w głowie wciąż zastanawiał się, czy nie posuwają za daleko? Ledwo co się poznali, mieszkają razem i już przechodzą do dalszego etapu znajomości, który według niego jest zakazany. Bo tak mówi religia. Jej słowa były niczym kuszenie Ewy, która wręczyła Adamowi zakazany owoc, by go skosztował. Tak sobie to wyobrażał, kiedy teraz on znalazł się nad nią. Patrzył w jej oczy, nie bardzo wiedząc co powinien dalej zrobić. Patrzył jej w oczy niczym Adam pożądający owocu Ewy. Pochylił się i pocałował Annę w usta, wolną ręką wodząc po jej ciele aż do spodni. Drugą ręką podpierał się o pościel, by nie paść na dziewczynę swoim ciałem.

Jego obawy mogły być zrozumiałe, zwłaszcza,  że jeszcze nie tak dawno, gdy tylko się do niego zbliżyła i czy go dotknęła w salonie czy też go pocałowała, zareagował odskakując od niej jak popażony. A tu nagle leżą razem w łóżku obściskując się i całując. Trzeba przyznać, że wykonał nie wielki a ogromny krok.
Może i go kusiła, ale nie koniecznie w pełni świadomie. Po prostu straciła nad sobą kontrolę. Nagle opanowało ją coś co próbowała stłumić przez ten cały czas.
Oddała pocałunek jednocześnie wplątując palce jednej dłoni w jego włosy a drugą zaś, błądziła po jego klatce piersiowej jak i ramieniu. A nogę zgięła w kolanie ocierając lekko o jego biodro.

Krok jaki zrobił w kierunku obcowania z kobietą w łóżku, był na prawdę duży. Tak jak to widziała przed sobą i doświadczyła Anna. Jednakże, David nie posunie się dalej. Na pocałunkach i zwyczajnych pieszczotach po ciele by pozostał. Nie chciał ryzykować jeszcze bardziej. Musiałby mieć zachęcenie, albo przekonanie, żeby zaryzykować bardziej. Już i tak czuł się źle z myślą, że pod nieobecność matki Anny, pod ich dachem, kocha się z jej córką. Co prawda, nie dochodzi do niczego niestosownego. Ale jako ksiądz, czuł że powinien przestać.
Diabełek w nim mówił "nie przerywaj".
Całował usta, szyję i barki. Jedną ręką nadal podpierał się o łózko, by utrzymać swój ciężar ciała nad Anną. Drugą ręką wodził po jej boku, pasie aż na biodro. Czuł też jej dotyk i ocieranie z jej strony. Na więcej na razie nie było go stać.

Starała się jak mogła by Malcolma zachęcić do dalszego działania, do tego by przełamał się całkowicie i zatracił, jednak nie było to takie proste. Zważywszy na to, że cały czas bał się kobiet i nie obcował z nimi tak blisko jak teraz z Anną. Jednak ona uważała, że jest w stanie go tego wszystkiego nauczyć. Póki co, nauka szła mu świetnie. Przynajmniej tak uważała. Miała jednocześnie cichą nadzieję, że będzie słuchał głosu diabełka bardziej niż rozsądku. Przynajmniej teraz. A jeśli o jej matkę chodzi, to nie jedno widziała już w wydaniu córki, więc Anna aż tak się nią nie przejmowała.
Przymknęła oczy gdy całował ją po szyi i barkach. Musiała przyznać, że było to na prawdę przyjemne uczucie. Teraz gdyby tylko chciał, mógłby zrobić z nią niemal wszystko.

Mógł zrobić z nią wszystko, ale jakoś tak nie potrafił się przemóc by tego dokonać. Całował ją i pieścił ciało delikatnie, jakby głos rozsądku nadal w nim rządził. Z drugiej strony, diabełek to przekonywał, żeby nie zastanawiał się i brał kobietę. Co tam zasady kościelne? Co tam brednie wypisywane w biblii? Księdzem nie jest przecież oficjalnie a jedynie oszustem. Nic i nikt go nie ukarze. A jej rodzice nie muszą o tym wiedzieć. Czemu się hamować? To tylko kobieta. Nie skrzywdzi jej przecież.
Jego dłoń w pewnym momencie posunęła się w kierunku spodni i widocznie próbowała wejść do ich wnętrza, by dostać się do zakazanego miejsca. Wtedy też przerwał pieszczoty ustne i spojrzał na jej dolne odzienie. Po czym przeniósł wzrok na jej oczy, z pytaniem czy idą dalej. Musiałby widocznie pierw samemu pozbyć się swoich spodni. Wyprostował się i odpiął pierw pasek, po czym zsuwał swoje spodnie. Zdał się na odwagę, ale co dalej? Czy to nadal w porządku? Ściągnął nawet buty, spojrzawszy na Annę, czy ona nie zmieniła czasem zdania. Pozostawał już tylko w swoich bokserkach...

Gdyby Anna wiedziała, że Malcolm nie jest i nigdy nie był księdzem... Kto wie jak by się wszystko potoczyło. Ostatecznie, młoda Valerious, była przekonana o prawdziwości jego tożsamości. Jednak póki co, nie miała żadnych wyrzutów sumienia. Jednak nie wiadomo czy jeszcze nie zdążą się w niej pojawiać? Nie ma co gdybać.
Dla niej, było to jak najbardziej w porządku. Widząc jego zachowanie uśmiechnęła się lekko dając mu tym samym przyzwolenie, by mógł ruszyć dalej. I tak oto z "powolnej" nauki kontroli nad jego lękami, lądują w łóżku, dobierając się do siebie. Jak to łatwo idzie się zatracić....
Gdy tylko zdjął swoje spodnie oraz buty, sama również poszła w jego ślady. Buty jak i spodnie wylądowały na podłodze. W pewnym momencie przesunęła powoli dłonią po jego klatce piersiowej aż do ramienia po czym spojrzała mu w oczy zastanawiając się jednocześnie, czy będzie w stanie posunąć się dalej. Czy w ogóle chciał.

Zaszedł już za daleko, by się teraz cofnąć. Uczucie wobec tej dziewczyny rosło z każdą chwilą, kiedy był tak blisko niej. Również i lęk przed tym, że z nią jest i ją dotyka. Bał się tego, że może ją skrzywdzić. Czy nie lepiej byłoby dla niego, gdyby to ona w tym wszystkim go poprowadziła? Najwyraźniej, dawała mu w tym wolną rękę. Do niczego nie zmuszała. Mógł się w każdej chwili wycofać.
Podszedł bliżej i pochylił by ucałować ją ponownie, kiedy zajęta była pieszczotami na jego klatce piersiowej. Dotknął jej pleców, drugą ręką podtrzymując pościeli i położył jej ciało. Wtem spojrzał w jej oczy, jakby nie mógł wcześniej w nie napatrzeć.
- Chcesz tego?
Wyszeptał. Ponownie chcąc mieć potwierdzenie i czyste sumienie, że nie zrobi niczego wbrew jej woli. Kobiety w tych czasach jak chciały, to potrafiły być też chamskie i wykorzystywać mężczyzn jego pokroju. Ostrożności nigdy za wiele. Ale jeżeli Anna zdecydowana była na kolejny krok, musieliby się teraz pozbyć swojej dolnej bielizny.

Chciała by do wszystkiego doszedł sam. Bez uczucia przymuszenia. A jej taki tok sprawy bardzo odpowiadał więc na pewno sama by się z tego nie wycofała. Musiała to w końcu przed sobą przyznać, ale na ten moment czekała. Jednak nie miała pojęcia jak długo się oszukiwała.
TAAAK! - Przeszło jej przez myśl gdy tylko spytał czy tego chce. Na szczęście zdołała jeszcze panować nad sobą na tyle, by tego nie wykrzyczeć.
-Raczej czy Ty chcesz...
Również wyszeptała lekko się do niego uśmiechając. Cóż, chyba inaczej odebrać tego nie można jak "chcę, ale decyzja należy do Ciebie". Nie chciała go do niczego zmuszać... Choć sumie trochę to paradoksalne skoro do pierwszego pocałunku jako tako go zmusiła.

Tym pytaniem zatrzymała go. Trzymał się swoich zasad i wiedział podświadomie, że skoro jest duchownym, nawet jako przykrywka, nie powinien tego robić z córką dowódcy. Czy nie będą mieli kłopotów, jeżeli to wyjdzie na jaw? To tylko jeden raz. Anna mogła dostrzec, że mężczyzna zaczął się wahać. Odwrócił spojrzenie i wydawało się, jakby włączył myślenie szukając zapewne wyjścia z sytuacji. Postąpił na prawdę duże postępy w przełamaniu swojego lęku. Dotykał kobietę. Całował się z nią. Ale czy będzie wstanie uprawiać z nią seks? Jakie mogą z tego wyjść konsekwencje? Co jeżeli Bóg ich ukaże za to co czynią teraz? Jaka kara spadnie na nich, jeżeli okaże się że to czego się dopuścił będzie grzechem?
- Ja...
Zaciął się. Ponownie spojrzał na uśmiechniętą twarz Anny, która najwyraźniej tego chciała. Z jej oczu i twarzy malowała się radość, pragnienie i odpowiedź, że tego chce. Czy to jest miłość? Także jej pragnął. Chciał z nią być. Ale hamował go kodeks. trzeźwy umysł. Nie wiedział jakich dobrać słów. Palnął więc coś chyba mniej przemyślanego, ale też zgodnego z prawdą.
- Nie chcę Cię skrzywdzić...

Widziała jakby walczył sam ze sobą czy brnąć w to dalej czy nie. Nie chciała go ponaglać, ani do niczego zmuszać. Choć byłaby zawiedziona gdyby teraz się wycofał. Wiedziała, że ma swoje zasady; zwłaszcza jako duchowny. Teoretycznie powinien żyć w celibacie, ale czy na pewno musi? A co do problemów? Jeśli będą się pilnować, na jaw nic nie wyjdzie. Już Ann tego dopilnuje by nic z dzisiejszej nocy nie ujrzało światła dziennego.
Położyła dłoń na jego policzku i pogładziła go po nim delikatnie.
-Nie skrzywdzisz...
Odpowiedziała pewnie ale i spokojnie.
Wiedziała, że jej nie skrzywdzi. Była tego pewna. Spojrzała w jego oczy z ufnością w swoich czekając na jego dalszy ruch. Czy przełamie się i pójdzie na całość? Czy może się wycofa?