Pokój oznaczeń / zabiegów

by **Vampire Kingdom** 10/01/18, 02:45 am

Pokój oznaczeń / zabiegów

Znajduje się obok szatni, jako kolejne pomieszczenie, przez które musi przejść nowy więzień. Lub stały, w celu poprawienia oznaczeń, jakim jest wypalanie symboli na ciele. Jako że w szatni było jeszcze znośnie, tak tutaj jest boleśniej.
Przyprowadzony więzień, sadowiony jest na krześle stalowym, posiadający pięć klamr jako zapięć na szyję i kończyny. Posadzony więzień, ma przykute nadgarstki do podłokietników krzesła. Kostki do nóg siedliska. Zaś szyja, do oparcia. Wymusza to na więźniu siedzenia prostego, bez możliwości wygody.
Pod samą ścianą na przeciwko, znajduje się rozpalony kominek a w nim, nagrzewające się pręty w wytworzonymi symbolami i literami.
Litery oznaczają przydział Dhampira do jednej z grup: A, B, C, D, E
Symbole, są odpowiednikami ich zdolności nadprzyrodzonej:

Spoiler:

Osoby bez opaski na oczach, mogą już wstępnie domyślić się co ich czeka. Z kolei Ci z opaską na oczach - dopiero po doświadczeniu bólu.
W pierwszej kolejności idzie wypalenie symbolu grupy, do której należy dhampir. Jeżeli ma zaciśnięte dłonie w pięści, co jest bardzo często spotykane ze względu na ich stres, strach i nerwy, jeden z nadzorców prostuje jego palce. Wtedy przyszły więzień może odczuć wypalanie znaku na wierzchu dłoni jego prawej ręki.
W drugiej kolejności idzie wypalenie symbolu odpowiadającego jego zdolności nadprzyrodzonej. Jego umiejscowienie znajduje się pod lewym obojczykiem. W tym przypadku rozpina się jego koszulę od góry do połowy i przykłada rozgrzany pręt z symbolem. Niektóre z nich mogą być ręcznie wypalane, w postaci rysowanej formie tatuażu. Nie da się ukryć, że w tym pomieszczeniu, często słychać krzyki z bólu.

Użytkownicy zdolności "pazury", "trujący pocałunek" i "pamięć krwi", przechodzą dodatkowe katusze.
Tym pierwszym wyrywane żywcem są paznokcie i bandażowanie dłoni, złączając palce razem. Tak samo u stóp. Drugim i trzecim, wyrywane żywcem są kły.

Po dokonaniu oznaczeń i zabiegów, więzień jest uwalniany z krzesła. Zakłada się mu kajdany na ręce i nogi. W przypadku osób przypisanych do Grupy C - kaftany bezpieczeństwa. Na nich z kolei ponownie wypala się symbol grupy i zdolności nadprzyrodzonej.

Wymęczeni po wszystkim, zaprowadzani są do swojego nowego pokoju.

by **Cromwell** 16/01/18, 07:07 pm

/ z szatni

Kolejny spacer przez korytarz do kolejnego pomieszczenia. Tutaj z kolei Marta mogła bardziej wyczuć, że jest cieplej niż w poprzednich pokojach. Jakby znajdował się kominek. A ogień w nim buchał wciąż podtrzymywany drewnem. Rozgrzane pręty czekały na swoje użytkowanie.
Dhampirzycę zatrzymano przed stalowym krzesłem. Rozwiązano jej nadgarstki i posadzono na nim. Mogła poczuć, że siedlisko jest twarde. Jej ręce rozłożono na podparciach owego krzesła i zaraz na nadgarstkach zatrzasnęły się stalowe obręcze. Nie mogła wysunąć z nich swoich rąk. Tak samo stało się z jej kostkami, które w ten sam sposób zostały przypięte do nóg mebla. Na koniec wymuszono na niej proste siedzenie i zapięto jej szyję w stalowej obręczy. Wymuszono na niej pozycję prostą. I tak pozostała, kiedy oprowadzający ją wampir, przekazał do wglądu jej kartotekę swojemu koledze. Czas na oznaczenie dhampira.

by **Marta Czech** 16/01/18, 07:12 pm

Chłód nie był taki straszny jak strach, który z każdym krokiem się potęgował. Czuła jak panika w niej sięga coraz głębiej i głębiej ale zduszona w końcu nie wychodziła na światło dzienne. Dopiero jak weszli do jakiegoś pomieszczenia poczuła przyjemne ciepło. Jednak to nie był dobry znak. Z chłodu w ciepłe...coś jej nie pasowało, mimo to nie miała wyjścia jak iść i posłusznie usiąść. Dopiero jak poczuła jak zapinają się obręcze na jej nogach i rękach spanikowała zaczynając się szarpać. Zacisnęła dłonie w pieści szarpiąc się i wyrywając do momentu, aż nie została jej szyja również unieruchomiona. Co do licha...co się dzieje... Jęknęła próbując się ruszyć, ale nie miała jak. Skutecznie unieruchomiona nie miała jak się nawet przesunąć na tym zimnym krześle.

by **Cromwell** 16/01/18, 07:22 pm

Marta już nie była rozmowna, ale za to bardziej żywiołowa. Szarpanie się nic nie dawało, ponieważ dwóch wampirów dokonywało zapięcia jej kończyn na krześle i wystarczyło, że jeden będzie ją trzymać, drugi zapinać. To było również normalne zachowanie więźnia w takiej niepewnej sytuacji. Mało kto siedział grzecznie i czekał.
Kiedy było już wszystko wiadomo, kartoteka została odłożona na bok. Nadzorca pełniący tymczasową pieczę nad Martą, podszedł do krzesła na którym siedziała i dotknął jej prawej dłoni, wymuszając na niej wyprostowanie palców. Możliwe że nie chciała tego od razu zrobić, ale musiał ją do tego zmusić. Z kolei drugi wampir, trzymając rozgrzany pręt z literą C, przycisnął do wierzchu prawej dłoni Marty. Rozgrzany metal wypalał jej symbol litery sprawiając niewyobrażalny ból, na tak delikatnej skórze. A gdy literka C została wypalona, zabrał pręt od jej skóry i wrócił do kominka, wyszukując kolejnego.
W tym zaś momencie, wampir stojący przy niej, zaczął rozpinać jej koszulę do samej połowy, odsłaniając jej klatkę piersiową.

by **Marta Czech** 16/01/18, 07:31 pm

Nie miała zielonego pojęcia co lada chwila przyjdzie jej znosić. Zaciśnięte palce w pięść nie rozluźniały się w ogóle. Zaciskała je z taką siłą, że mogłaby połamać normalnemu człowiekowi palce. Nawet w pierwszej chwili gdy poczuła dotyk Nadzorcy nie drgnęła. Dopiero po chwili udało się zmusić ją by otworzyła dłoń. Najpierw co poczuła to zbliżające się do jej skóry gorąco...żar, a potem ból. Ból taki, że krzyknęła próbując wyrwać dłoń z zabezpieczeń.
- Co robisz! Puszczaj!
Krzyknęła z bólu szarpiąc się i wyrywając. Poczuła jak ktoś odpina jej koszulę, na co również zareagowała totalnym wrzaskiem wściekłości zmieszanego z bólem.
- Zabieraj te łapy! Nie dotykaj mnie! Do cholery jasnej co robicie...
Spanikowana zaczęła się szarpać i wyrywać mimo, że to nic nie dawało, usztywnienie jej ciała przez "krzesło" było idealne. Nerwowo zaczęła oddychać spanikowana i wystraszona. Nie widziała nic co gorsza nic nie mogła zrobić.

by **Cromwell** 16/01/18, 07:40 pm

Trwało to długo, ale konieczne było żeby otworzyła dłoń. Symbol grupy musiał zostać dobrze wypalony, dla ich wiedzy jak i pozostałych nadzorców. Pozostawianie więźnia w niewiedzy było dla nich bardzo zabawne. Nieliczni tłumaczyli więźniowi, po co to wypalanie na skórze i to jeszcze żywcem. Wielu nie miał odwagi się pytać mundurowych i informacje uzyskiwali u kolegów czy koleżanek, potraktowanych w ten sam sposób.
Wampir nie puścił i ignorował wrzaski Marty. Lecz kiedy wydzierała się przed jego twarzą, jak rozpinał jej koszulę, trzepnął w jej twarz z otwartej ręki od strony poranionego jej policzka.
- Zamknij się.
Odwarknął jej. Mogła się szarpać, ale to niczego nie zmieniało. Czuła strach? Bardzo dobrze. Powinna wiedzieć, gdzie jest jej miejsce.
Długo nie musiała czekać na odpowiedź. Wampir zajmujący się oznaczaniem dhammirów, wrócił do niej i przyłożył ponownie gorący żar pręta do jej ciała, tym razem dociskając go pod lewym obojczykiem. Wypalił w tym miejscu trzy skrzyżowane ze sobą elipsy. Jako informacja o posiadanej przez nią zdolności psychokinezy. Gry i tutaj symbol został wypalony, oddalił się z prętem od niej.

by **Marta Czech** 16/01/18, 07:50 pm

Pisnęła gdy dłoń wampira trafiła prosto w poraniony policzek. Pisk z jej gardła wydobył się taki, jakby ktoś kopnął szczeniaka. Krótki ale zdecydowanie głośny. Umilkła zaraz nie wiedząc co się dzieje. Nagle poczuła ponownie ciepło żaru...spanikowana próbowała mimo to wyrwać się ale to nic nie dało. Kolejny raz poczuła nieznośny ból. Znów z jej ust wydobył się przerażony krzyk. Poczuła jak ciekną jej łzy, które wsiąknęły w materiał. Była tak obolała, tak strasznie to bolało i piekło, że nie miała sił stawiać bariery w głowie. Gdzie obecnie leciały slogany jakie znała w języku ojczystym. Zacisnęła pięści starając się złapać oddech, ale zaraz rozprostowała dłoń, która posiadała wypalone znamię, bolało ją tak, że nie mogła się skupić na niczym. Oddech starała się uspokoić i nie myśleć o bólu jaki odczuwała.
- Przysięgam, że jak opuszczę to przeklęte miejsce odnajdę Was po smrodach i zapłacę każdemu z osobna tym samym!
Wycharczała z bólu ledwo powstrzymując się by się nie rozkleić.

by **Cromwell** 16/01/18, 08:10 pm

Dla nich była szczeniakiem. Tak ładnie pisnęła, ale dzięki czemu się uciszyła. Kolejny symbol został jej wypalony i oznaczanie tym samym zakończone. Nie uwalniali jej jeszcze, słysząc kolejne słowa.
- Język odcinamy?
Zapytał wampir trzymający jeszcze w ręku pręt ze stygnącym żelastwem.
- Nie. Może się przydać do kolejnego przesłuchania. Na razie niech go zachowa. Ma już narzuconą karę wstępną. Ale możesz jej połamać palce. I tak jej potrzebne nie będą.
Odpowiedział drugi, który pełnił rolę jej tymczasowego przewodnika. Usiadł sobie gdzieś z boku i obserwował.
Z kolei drugi wampir, wziął młotek i podszedł do dhampirzycy, aby wyprostować dłoń dziewczynie u lewej ręki. Jeżeli nie chciała po dobroci rozprostować palców, uderzył młotkiem na wierzchu jej lewej dłoni.

by **Marta Czech** 16/01/18, 08:15 pm

Zamarła na moment słysząc wymianę zdań...czy oni...zbladła o ile mogła jeszcze bardziej zblednąć od paniki.
- Nie, przepraszam...przepraszam. Nie będę więcej.
Spanikowana próbowała się wyrwać ale to nic nie dało. Mimo, że wampir próbował rozprostować jej palce nie zrobiła tego, przez co oberwała w lewą dłoń młotkiem. Kolejny krzyk bólu, kolejne łzy. Drżące dłonie z bólu wyprostowała zaciskając zęby byle tylko znów nie krzyczeć. Byle tylko nic nie pisnąć. Nogi gdyby mogła w tej chwili podwinęłaby z bólu pod siebie byle tylko ukryć dłonie miedzy nogami i naprostować dłoń. Bolało jak skurwysyn a ona sama nie miała siły nawet jęknąć.

by **Cromwell** 16/01/18, 08:21 pm

Zaczęła przepraszać? To było bardzo miłe z jej strony. Wampir który i tak uderzył młotkiem w jej dłoń, wymusił na niej samodzielne wyprostowanie palców. Ale spojrzał na kolegę, który widocznie zainteresowany był jej przeprosinami.
- Nie będziesz więcej pyskować? Oszczędzimy Ci palce ale nie ręczę za to, co będzie później. To co teraz przechodzisz to jest pikuś do tego, co Cię czeka podczas pobytu tutaj. Będziesz grzeczna?
Dał jej szansę. Jest nowa, więc chociażby takie ma prawo, aby jeszcze uratować swoje części ciała. Nie zmienia to jednak faktu, że teraz miała obolałe dwie dłonie. To od niej zależy, co teraz odpowie.

by **Marta Czech** 16/01/18, 08:35 pm

Cios nie nadszedł, poczuła taką ulgę, że niemal załkała jak małe dziecko. Słysząc słowa wampira pospiesznie pokiwała głową, dając do zrozumienia, że będzie grzeczna i nie będzie pyskować.
- Obiecuję. Nie będę pyskować. Będę grzeczna.
Wydukała przez łzy, które ugrzęzły jej w gardle. Ból zmieszany z przemęczeniem dawał się we znaki i był coraz bardziej nieznośny. Czekała niepewnie na to co ją dalej czeka. Strach zaczął się potęgować coraz bardziej. Zacisnęła zęby starając się oddychać spokojnie.

by **Cromwell** 16/01/18, 08:45 pm

- W porządku.
Krótko odpowiedział, po czym wstał i podszedł do niej. Wampirowi skinął głową, że odpuszczają dalszej zabawy. Oboje odpięli ją od krzesła i pomogli nawet wstać i odejść trochę od krzesła. Nadzorca odpowiadający za nią, zapiął jej koszulę, z kolei drugi wampir przyniósł kaftan bezpieczeństwa.
- Założymy Ci teraz nowe ubranko.
Uprzedził i zaczęli jej zakładać. Mogła poczuć pierw wkładanie rąk do długich rękawów, które końca mogły nie mieć. Na plecach kaftan został jej porządnie i mocno zapięty. W następnej kolejności, poszyły rękawy, który skrzyżowały jej ręce z przodu, zostając zawiązane za jej plecami i przeplatane w innym częściach pasów. Ręce miała także zapięte dodatkowym pasem przechodzącym przez środek odzienia, by jej ręce szczelnie były unieruchomione. Przełożony został między jej nogami i zapięty na plecach. Rękoma nie miała szan jakkolwiek poruszać. Na pocieszenie, gdy skończyli tę część, poklepał ją po plecach jej nadzorca.
Następnie zostały zapięte na jej kostkach kajdany, z łańcuchem o długości pół metra. Nie były one lekki a swoje trochę ważyły. Dobrano jej takie, co by za bardzo nie przesuwały się na jej kostkach a dobrze trzymały. Mógł to też sprawiać problem w późniejszym chodzeniu, obcierając skórę.
- Zaraz Cię zaprowadzę do Twojego pokoju.
Znaczyło to, że jeszcze nie skończyli. Brakowało dodatkowego oznaczenia, by można było wiedzieć z jakiej jest grupy. Nadzorca ją pilnujący, stał za nią i trzymał mocno za ramiona. Jego kolega odpowiedzialny za oznaczanie, wrócił się po rozgrzaną ponownie stal i przycisnął do kaftana z lewej strony klatki piersiowej dziewczyny. Wypalił na nim krótko symbol litery C oraz trzy elipsy ze sobą skrzyżowane.

by **Marta Czech** 16/01/18, 08:57 pm

Nie odezwała się ani słowem, milczała nie wiedząc co ma ze sobą zrobić. Spanikowana zaczęła nasłuchiwać zewsząd ale nadal nic cisza. Dopiero po chwili usłyszała, że jeszcze coś mają jej założyć. Po prostu świetnie, zaczęła się zastanawiać co takiego. Długo czekać nie musiała. Chwilę później poczuła jak na jej rękach coś ląduje, materiał. Tyle była w stanie stwierdzić, a potem...rozpoznała to bardzo dobrze. Kaftan bezpieczeństwa. Miała chęci zapytać ale milczała zaciskając zęby z wściekłości. Poczuła nie tylko materiał kaftanu ale czegoś jeszcze, co unieruchomiło jej dłonie. Poklepanie ni jak dało jej pocieszenia. Jednak wiadomość jaka padła z ust Nadzorcy owszem. Jeszcze chwila i miała znaleźć się w swoim pokoju. Odetchnęła cicho z ulgą. Jednak przez myśl jej przeleciało kilka pytań.
Jak ja w tym mam się poruszać...jak jeść...przecież.. Dotarło do niej, że raczej będzie gorzej niż się spodziewała. Nim jej myśli się urwały znów poczuła ból wypalanych znaków. Nogi się pod nią ugięły i zrobiło się jej na moment słabo. Jednak nie upadła. Nie dała im takiej satysfakcji. Trzymała się pionu.

by **Cromwell** 16/01/18, 09:03 pm

Przypalanie materiału nie powinno boleć. Lecz jeżeli go odczuwała to cóż. Wampirów to nie interesuje. Po prostu wykonywali swoje zadanie i tyle. Nadzorca ją trzymający, zauważył że dhampirzyca ledwo jest ustać na własnych nogach. Wyglądało na to, że traci siły z nadmiaru emocji i bólu. To normalne. Nie należała jednak do tych najbardziej wytrwałych kobiet. A pomiędzy. Organizm każdego reagował różnie. Niby ktoś jest mocny w słowach, to jednak słaby z innej strony.
Jej myśli także były odczytane.
- Wyjaśnię Ci na miejscu.
Chociaż tyle usłyszała. Oślepiona, bez możliwości używania kończyn górnych.
Zakończywszy wszelkie sprawy w tym pomieszczeniu, które było ostatnią dla niej męczarnią nocy dzisiejszej. Wampir zabierając jej kartotekę, złapał za ramię prze jej kaftan i wyprowadził z pomieszczenia. Musiał teraz przyzwyczaić się do ciężaru na nogach i nauczyć chodzić z kajdanami.

[z/t + Marta]

by Sponsored content

Pokój oznaczeń / zabiegów

Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów

Re: Pokój oznaczeń / zabiegów