Szatnia i rewizja

by **Vampire Kingdom** 10/01/18, 02:29 am

Szatnia i rewizja

W tym pomieszczeniu dokonuje się przeszukania więźnia i pozbawienia go wszystkiego co posiada przy sobie z rzeczy materialnych. Sakwy z pieniędzmi, dokumenty, biżuteria (nawet obrączki), broń itp. Po przeszukaniu, zostaje zaprowadzony korytarzem dalej, gdzie kolejny nadzorca przekazuje mu odzież więzienną na przebranie. Grafitowe luźne spodnie i koszulę. Nie dostaje żadnej bielizny, obuwia i skarpet. Zmuszony jest poruszać na bosaka. Kobiety i mężczyźni otrzymują taki sam zestaw. Dobierany jest jedynie pod względem wzrostu. Nie zawsze jednak uda się dobrze dopasować, dlatego u niektórych osób, szczególnie kobiet, strój zdawać się może odrobinę za duży. Przy etapie przebrania się, dhampir zostaje uwolniony więzów krępujących jego ręce. I pilnowany przy przebieraniu się. Niestety nie ma tu żadnej prywatności. Chcąc nie chcąc, więźniowie zmuszeni są przebierać się na widoku nadzorców.

Po przebraniu się, osoby które czeka zasłonięcie oczu, ponownie mają związane ręce za plecami i zaprowadzone zostają do kolejnego małego pomieszczenia, w którym dokonuje się założenia opaski na oczy. Usadowieni zostają na taborecie, po czym wampir czy wampirzyca znająca się na krawiectwie, obwiązuje im oczy bardzo szczelnie, ciemnym materiałem. Na koniec zawiązując bardzo mocno i zaciskając. Bądź zaszywając od razu (granicę nabija szpilkami i potem zszywa ręcznie). Na koniec zakłada pasek skórzany i zaciska mocno na oczach i materiale na nich owiniętym. Zamiast paska skórzanego, może posłużyć się stalową obręczą zapinaną na kłódkę. Często jednak wykorzystywany jest bardziej pasek niżeli stal. Taka opaska na pewno będzie powodowała ból oczu i pragnienie poprawienia lub zdjęcia. Jednakże osoba ta zostaje uprzedzona o konsekwencja jej zdjęcia.

Z kolei osoby, które nie muszą mieć zakładanej opaski, zaraz po przeszukaniu i przebraniu, prowadzeni są do pomieszczenia "oznaczeń".

by **Cromwell** 16/01/18, 04:53 pm

/ z sali przesłuchań

Po przesłuchaniu Marty, trzymana za ramię została zaprowadzona do kolejnego pomieszczenia, które wyglądało jak szatnia. Na regałach znajdowało się sporo kompletów odzieży tego samego koloru. Wprowadzona została przez przypisanego jej nadzorcę, czytającego w myślach. Cokolwiek będzie planowała, zostanie powstrzymana.
Do Marty podszedł drugi wampir, który odpowiadał za to pomieszczenie. Również jak towarzyszący dziewczynie, ubrany w czarny mundur. Postanowił przeszukać ją ze wszystkich kieszeni jakie miała na swoim ubraniu. Dokumenty, pieniądze, biżuteria. Cokolwiek miała, było jej wyjmowane i odkładane na blat lady. A biżuteria zdejmowana. Drugi wampir jedynie stał za nią i obserwował, monitorując jej myśli.

by **Marta Czech** 16/01/18, 05:02 pm

W momencie gdy poderwała się z miejsca poczuła jednocześnie szarpnięcie za włosy i sprowadzenie do poziomu, do klęku. Jęknęła cicho czując ból, ale nie miała innego wyjścia. Skrzywiła się z bólu nie wiedząc co za chwile ją czeka. Obolała została podniesiona do pionu by zaraz potem zostać wyprowadzona z sali przesłuchań. Daleko nie musieli iść, bo chwilę potem wprowadzona została do szatni. W kieszeniach miała dokumenty, pieniądze oraz dropsy. Kilka szklaków. Natomiast na sobie nie miała żadnej biżuterii, którą mogliby zabrać. Rozejrzała się dookoła przyglądając się szarości jaka tutaj panowała, jak wszędzie. Spojrzała obojętnie na mężczyznę, który uprzednio sprawdzał jej kieszenie. Czekała w milczeniu na to co dalej się wydarzy.

by **Cromwell** 16/01/18, 05:40 pm

Wyszukane przedmioty, zostały wyjmowane z jej kieszeni. Gdy było pewne, że jest czysta, wampir odszedł od niej i zaszedł za ladę, by wyjąć ciemny worek i to wszystko co miała przy sobie, zostało do niego wrzucone. Drugi nadzorca, odkładając jej kartotekę na ladę, z dala od niej, podszedł i rozwiązał jej ręce. Miała chwilę, by rozmasować obolałe dłonie i nadgarstki.
Z kolei drugi wampir rzucił okiem na jej dane z karty i wyszukał na odpowiedni wzrok ubranie dla niej. Podał wampirzemu koledze a ten wcisnął w ręce Marcie.
- Zdejmuj z siebie wszystko.
Wydał jej polecenie i nie ważne było to, że będzie musiała to zrobić na ich oczach. Miała w tej chwili zdjąć wszystko z siebie, by mogli również jej ubrania schować. Na przebranie dostała grafitowy komplet: koszulę i spodnie, oczywiście luźne. W tym zestawie nie było ani bielizny ani obuwia. Obserwowana jest cały czas, przez jednego i drugiego wampira.

by **Marta Czech** 16/01/18, 05:54 pm

Zmierzyła wzrokiem wampira odpowiedzialnego za to pomieszczenie. Obserwowała każdy jego ruch, każdy gest. Widząc, jak ten drugi podchodzi kładąc kartotekę z dala od niej zmierzyła go wzrokiem. Chwilę później jej ręce zostały uwolnione. Odetchnęła z ulgą. Obolałe nadgarstki rozmasowała. Nie zdołała się rozejrzeć dookoła bo nagle w jej dłoniach znalazł się grafitowy strój. Uniosła wzrok na wampira z którym tutaj przyszła. Słysząc jego polecenie uniosła brew. Serio? Tutaj...mam się rozbierać? No bez przesady...
Mruknęła zaskoczona. Nigdy nikt nie widział jej nagiej a co dopiero teraz...spanikowana cofnęła się w tył. On nie żartował...wystraszona i zmieszana nie wiedziała co robić. Spojrzała przelotnie to na jednego to na drugiego. Rumieniąc się na policzkach pospiesznie zsunęła z ramion rękawy sukni, by w pośpiechu wsunąć na siebie koszulę i pozapinać ją na guziki. Wsunęła spodnie, które okazały się być nieco za długie. Rękawy koszuli również. Podwinęła więc je w milczeniu. Spojrzała niepewnie przed siebie. Co dalej z nią będzie?

by **Cromwell** 16/01/18, 06:03 pm

Niestety, musiała przebierać się przed nimi. Nie zaprowadzali do żadnego innego pomieszczenia, gdzie kobieta mogłaby się przebrać. Nikt z więźniów przechodzący ten etap, zmuszony był do rozbierania się przed nadzorcami zupełnie do naga. Również kobiety. Najczęściej to one stawiały opór się ociągały. Mężczyźni z tym problemu jakoś nie mieli.
Gdy zdjęła z siebie suknię i wszelką posiadaną bieliznę, zostały jej natychmiast zabrane i wrzucone także do worka. To samo stało się z jej obuwiem. Miała być dosłownie na bosaka. A podłoga przecież nie była ciepła. Dhampiry odczuwały różnicę temperatur. Kogo to obchodziło?
Gdy i to mieli za sobą, wampir który jej towarzyszył od sali przesłuchań, wydał kolejne polecenie.
- Stań plecami do mnie i wyciągnij ręce za siebie.
Licząc, że go tym razem posłucha, ponownie jej nadgarstki zostaną mocno zawiązane za jej plecami. Nie ważne, czy będzie bolało czy nie. Jeżeli grzecznie wykonała polecenie, wziął jej kartotekę i ruszyli dalej, do kolejnego pomieszczenia. W przeciwieństwie do wcześniejszego, było mniejsze. Z szafką i taboretem.
- Siadaj.
Powiedział wampir, wskazując jej mebel. Zaś on podał kartotekę nadzorczyni, którą była wampirzyca. Jak widać, każdy z mundurowych wampirów, odpowiadał za każdy przedział, przyjmowania i przygotowywania więźnia.

by **Marta Czech** 16/01/18, 06:11 pm

Nie było tutaj nic, co mogłaby wykorzystać i chociaż ogłuszyć swoich prześladowców. Nic...musiała pozostać posłuszna. Dla tego gdy znów wydano polecenie westchnęła pod nosem i podeszła by po chwili stanąć do niego tyłem. Zacisnęła pięści wściekła, bo czuła się okropnie bezbronna, to uczucie było gorsze niż mogła sobie przypuszczać kiedy kol wiek. Związanie od nowa rąk było nieprzyjemne ale nie miała wyjścia. Wyprowadzona znowu do innego pomieszczenia i zmuszona do siadu na taborecie nie mając wyjścia usiadła. Również w tym pomieszczeniu nic nie było. Jedynie szafka. Jednak co jej po szafce, skoro nie jest w stanie nawet jej poruszyć? Była za słaba a do tego nadal głodna!

by **Cromwell** 16/01/18, 06:26 pm

Wampir czytający w myślach, odczytywał jej plany i jedynie bacznie obserwował, czy podejmie się jakiejkolwiek swojej głupoty w używaniu zdolności, czy będzie posłuszna i odpuści. W dodatku głodna, traciła siły. Ale jak na razie, była grzeczna. O dziwo nawet milcząca. Co można było obrać za sukces.
Posadzona na taborecie, miała czego się obawiać. Wampirzyca po zapoznaniu się jej kartoteką, podeszła do niej i przejrzała włosy, by pozbyć się wszelkich spinek, wstążek jeżeli cokolwiek miała na głowie. Mając pewność, że we włosach nie ma nic, zgarnęła jej wszystkie do tyłu. Nawet spojrzała na jej oczka i się uśmiechnęła.
- Masz ładne oczy. Szkoda że widzę je ostatni raz.
Pocieszenie? Te słowa miały nieco strachu wzbudzić w dhampirzycy.
Nadzorczyni udała się do szafki, z której wyjęła swoją skrzyneczkę i zwinięty kawałek czarnego materiału. Postawiła na podłodze, zaś materiał, rozwinęła. Następnie przyłożyła go do oczu Marty i przewinęła go dwa razy, zawiązując na tyle głowy dość mocno. Miało to na celu sprawić, by dhampirzyca nic nie widziała. Nic nie mogła podejrzeć. Jednocześnie taki uścisk powodował ból gałek ocznych. Następnie otwierając swoją skrzynkę z igłami i nićmi, przygotowała sobie jedną i zaczęła owe końcówki materiału zszywać, by się nie rozwiązał. Uczyniła to z jednej i z drugiej strony. Na koniec założyła dziewczynie skórzany pasek na materiale zasłaniającym jej oczy i zacisnęła go dość mocno. Nie było szans, by się zsunął ani by Marta mogła go zdjąć.
- Radzimy tego nie zdejmować. Jeżeli to jakimś cudem zrobisz, Twoje oczy zostaną wypalone i nigdy nie będziesz widziała.
Pocieszyła dhampirzycę i wstała zbierając swoje rzeczy.
- Gotowe.
Poinformowała wampira, który mógł zaraz zabrać Martę do następnego pomieszczenia.

by **Marta Czech** 16/01/18, 06:36 pm

Wewnątrz młodej dziewczyny rodziła się coraz to większa panika. Opanuj się Mar...opanuj się, im o to chodzi...wszystkim. Dasz radę. Jesteś silna.
Powtarzała sobie. Słysząc słowa kobiety uniosła dumnie głowę spoglądając jej prosto w oczy.
- A ja się bardzo cieszę, że nie będę musiała oglądać co niektórych twarzy.
Wycedziła z zadziornym uśmiechem. Zamknęła powieki by chwilę potem poczuć jak ta owija jej oczy szmatą a potem skórzanym paskiem. Skrzywiła się czując ból w oczodołach. Jednak jej żarty się skończyły, gdy usłyszała ostrzeżenie. Zaciśnięte palce w pięść niemal wbijały się w jej wewnętrzną stronę, mimo to nie puszczała ani na chwilę. Kobieta stwierdziła, że skończyła więc dhampirzyca próbowała wsłuchać się w otoczenie skupić się na tym co działo się dookoła niej. Mimo strachu jaki zaczął ją ogarniać coraz bardziej starała się nie spanikować. Puki widziała, wszystko było dobrze, teraz...teraz była pozbawiona tej zdolności. Oślepiona, miała sobie radzić tutaj...niby jak? Siedziała w milczeniu czekając na dalsze polecenia.

by **Cromwell** 16/01/18, 06:56 pm

Nie znalazł się jeszcze żaden dhampir, który byłby bardzo spokojny w takiej sytuacji i nie odczuwał lęku ani strachu przed tym co go czeka jak i tym, czego doświadcza. Nawet tacy otwarci i pewni siebie jak Marta, szybko milczeli i żałowali swojego zachowania. Tak jest zawsze. To więzienie zmienia każdego.
Wampirzyca jak usłyszała słowa Marty w odpowiedzi, uśmiechnęła się pewniej, gotowa będąc spełnić jej życzenie. Zaś wampir, jedynie pokręcił głową rozbawiony.
Gdy mieli tę część za sobą i Marta została pozbawiona wzroku na bardzo długi czas, można było przejść dalej. Nadzorca podszedł do niej i złapał ją za ramię, by wyprowadzić tuż obok siebie z tego pomieszczenia jak i szatni. Chcąc nie chcąc, musiała teraz chodzić na boso po zimnej posadzce.

[z/t + Marta]

by Sponsored content

Szatnia i rewizja

Szatnia i rewizja

Re: Szatnia i rewizja

Re: Szatnia i rewizja

Re: Szatnia i rewizja

Re: Szatnia i rewizja

Re: Szatnia i rewizja

Re: Szatnia i rewizja

Re: Szatnia i rewizja

Re: Szatnia i rewizja

Re: Szatnia i rewizja

Re: Szatnia i rewizja