Wampiry

Wszystko zaczęło się tysiące lat temu, kiedy to pierwsi ludzie stąpali po ziemi. Kain, syn pierwszych ludzi, Adama i Ewy, w niezrozumiały przez nikogo sposób, po zabiciu swojego brata stał się kimś, kogo wszyscy się bali. Został on „naznaczony znamieniem, by każdy mógł go od razu rozpoznać”, jednak tylko Kain wiedział, jak okrutny spotkał go los. Jego odmienność polegała na tym, że tylko krew była w stanie zaspokoić jego pragnienie, promienie słoneczne przestały być przyjemne tak jak dawniej, a zaczęły być zabójcze. Skóra jego stała się zimna jak lód, serce zwolniło swój rytm, a oddychanie przychodziło z coraz większym trudem. W taki oto sposób narodził się Pierwotny Wampir.

Kain przez długi czas nie wiedział czym się stał, rozumiał natomiast swoją odmienność. Zaczął on błąkać się bez celu po świecie, a potem spostrzegł, że wraz z upływem lat nie starzeje się tak, jak inni ludzie, których spotykał na swoje nocnej drodze. Wszystko przemijało: czas, życie, pory roku, a Kain pozostawał takim samym potworem jak kilka, kilkadziesiąt, kilkaset lat temu.
Przez kilka tysięcy lat, Kain wiódł bardzo samotny żywot. Już dawno z tego świata odeszli Ci, którzy go pamiętali, ale on nadal unikał ludzi. Stanowili oni dla niego tylko pokarm. Niewiele w nim pozostało z jego dawnych ludzkich odczuć.

Podróżowanie samotnie po świecie stawało się coraz trudniejsze. Kilka tysięcy lat w odludziu zmieniło go zupełnie. Samotność przestała dla niego być ważna. Miał świadomość, że bliższy kontakt z ludźmi nie jest wskazany. Oni umierali. On nigdy nie miał zniknąć z tej ziemi. Dlatego też postanowił stworzyć sobie podobne istoty, które razem z nim będą dalej przemierzać świat.
Próbował przez wiele lat tego dokonać. Jego starania często spełzały na niczym. Nie wiedział jak to uczynić, co tak właściwie stanowi o jego odmienności oraz jak tą odmiennością zarazić innych. W końcu, po wielu próbach zakończonych niepowodzeniem, udało mu się stworzyć swojego pierwszego syna. Było to około trzeciego wieku naszej ery.

Do dziś nie wiadomo ilu pierwotnych synów stworzył Kain. Razem ze swoim ojcem przemierzali oni świat, mordując niewinnych ludzi, byleby tylko zaspokoić swoje pragnienie oraz budując siłę swojej rasy. Wśród ludzi zaczęły krążyć pogłoski o pomiotach szatana, które to wysysają krew niewinnych, zabijając ich oraz nigdy nie pokazujących się za dnia. Mówiono, że oblicze ich jest zbyt jasne by mogło być ludzkie, a oczy pełne żądzy mordu. Dziś wiadomo, że niewiele ówcześni ludzie się mylili.
Mówiono o nich wampiry.

Po stworzeniu swoich synów, Kain nie chciał powoływać do życia kolejnych wampirów. Nie chciał on, by cokolwiek wymknęło się spod jego kontroli. Swoim synom kategorycznie zabronił tego, a oni posłuchali. Bali się gniewu ojca oraz zagłady jaką mógł na nich sprowadzić za to, że sprzeciwili się jego woli.

Jednak niespełna sto lat od czasu stworzenia ostatniego syna, Kain zaginął. Żadne z jego dzieci nie wiedziało, co się z nim stało, ponieważ nigdy wcześniej nie opuszczał ich na tak długi czas. Czekali kilka miesięcy, potem miesiące zmieniły się w lata, jednak Kain nadal nie wracał. Wtedy postanowili, że przyrzeczenie złożone ojcu przestało ich obowiązywać, nie są oni mu już nic winni. Rozeszli się po świecie, grupkami lub osobno, szukając nowych doznań oraz nowych ludzi, godnych zostania ich dziećmi. I tak też się stało.

Każdy z synów Kaina stworzył swoich własnych potomków. Wtedy odkryli, że wampiry nie są dokładnie takie same. Każdy z nich zyskiwał inne, unikatowe zdolności paranormalne, o których za życia ludzkiego mogliby tylko marzyć. Wampirów zaczęło przybywać w znacznym tempie, a synowie Kaina zaczęli tworzyć klany Zrzeszali oni między sobą duże grupy dzieci nocy pochodzących z tych samych terenów i sprawowali nad nimi władzę.

I tak trwali przez długi czas. Mimo, że się rozeszli po świecie, nadal pozostawali między sobą w kontakcie, łączyło ich bowiem coś więcej niż więzy krwi. Stanowili grupę jednych z pierwszych, którzy sprawowali władzę nad całą rzeszą wampirów stąpających po tym świecie.

Z nieznanych jednak przyczyn, kilka wieków później niemalże wszyscy przedstawiciele Synów Kaina dokonali swojego żywota. Mordowani, zaginieni. Nikt nie wiedział co się z nimi stało a zagadka ta została nierozwiązana po dziś dzień. Istnieje wiele spekulacji na temat ich zniknięć oraz śmierci, jednak większości z nich nie można w żaden sposób potwierdzić.

Wtedy to, najstarsi żyjący krwiopijcy postanowili wprowadzić coś, co pozwoli zapanować nad istniejącymi już dziećmi nocy oraz kontrolować powstawanie nowych. Postanowili oni założyć wampirzą Radę, która od tego dnia miała decydować o wszystkich aspektach życia potomków Kaina. Pierwotnie składała się ona z nie więcej niż dwudziestu wampirów. Na przestrzeni lat przybywało istot które wprowadzały ciekawe rozwiązania pozwalające jeszcze bardziej kontrolować to, co działo się z innymi potomkami Kaina.

W dniu dzisiejszym, Rada jest największą organizacją na całym świecie o której istnieniu wiedzą tylko nieliczni. W jej szeregach jest zrzeszonych setki wampirów, którzy kontrolują wszystko i decydują o wszystkim. Włączając w to wiele decyzji w rządzie Wielkiej Brytanii i nie tylko.
Ale Ciii! Nie mówmy o tym głośno! Za rozpowszechnianie takich informacji grozi śmierć w męczarniach.

Wampir swoim wyglądem niewiele różni się od zwykłego człowieka. Jego oblicze jest bledsze, rysy twarzy delikatnie ostrzejsze, bardziej zezwierzęcone. Mimo to, trzeba przyznać, że na swój sposób jest on piękny. Drapieżniki zazwyczaj są najpiękniejsze. Jest to pewien naturalny sposób na zwabienie potencjalnej ofiary.

Osoby białoskóre po przemianie znacznie bledną, to samo dzieje się z posiadaczami innych karnacji. W momencie, gdy wampir jest świeżo nasycony krwią, jego wygląd ulega małej zmianie. Staje się on bardziej ludzki, tj. policzki są delikatnie rumiane, usta również zyskują bardziej pełną, czerwoną barwę. Jego ciało uzyskuje temperaturę bliższą tej, jaką mają żywi ludzie. W tych chwilach tylko inny wampir jest w stanie rozróżnić swojego pobratymcę od człowieka.
Wbrew temu, co wszyscy sądzą, wampirze serce nie przestaje bić wraz ze śmiercią ludzkiej części jego duszy. Zamiast tego bije wolniej niż przed przemianą. Są znacznie szybsi niż zwykli ludzie, a w ich szeregach znajdują się jednostki które potrafią poruszać się jeszcze szybciej, zwinniej i ciszej niż pobratymcy. Sami mówią o tym, że te umiejętności rozwija się wraz z wiekiem i podkreślają, że ilość spożywanej krwi ma w tym procesie rozwoju osobistego ogromne znaczenie. Legendy głoszą, że jedne z najstarszych wampirów potrafią poruszać się tak szybko, że nawet ich pobratymcy nie są w stanie zarejestrować ich ruchów. Jednak nie wiadomo ile w tym prawdy, wszak nigdy nikt nie widział kogoś aż tak sprawnego.

Dzieci nocy oddychają tak samo jak normalni ludzie z tą różnicą, że nie jest im to niezbędne do przeżycia. Dodatkowo, nie spożywają pokarmów ludzkich, ich organizm nie jest w stanie ich trawić. W przypadku gdy mimo to zjedzą ludzkie jedzenie jest ono wydalane z organizmu poprzez torsje, które są znacznie silniejsze niż u ludzi.

Wampiry posiadają również różne, dziwne dla zwykłego człowieka, umiejętności, których często nie można w sposób racjonalny wytłumaczyć. Prócz szybkości i zwinności, często za pomocą tylko i wyłącznie swojego umysłu potrafią zabijać i krzywdzić swoją ofiarę, czy to za sprawą różnego typu iluzji, czy zmuszając samą siłą perswazji do wykonywania bardzo złych rzeczy.

Aby człowiek stał się wampirem niezbędne jest wykonanie kilku kroków. Po pierwsze, wampirzy rodzic musi doprowadzić człowieka na skraj życia, poprzez wysysanie jego krwi. Przy wyssaniu mniej więcej 1/3 krwi, można zaobserwować raptowny spadek ciśnienia tętniczego. Ciało dorosłego człowieka należy więc wysuszyć z niewiele większej ilości niż dwa litry. Wtedy to, człowiek znajduje się w stanie pomiędzy życiem a śmiercią. Wampirzy rodzic musi w tym momencie napoić swoje dziecko własną krwią. Nie musi być jej bardzo dużo, jednak im więcej, tym lepiej. W przypadku, gdyby wampirzy rodzic wciąż spożywał krew potencjalnego dziecka, mogłaby nastąpić jego śmierć. Sam proces picia krwi rodzica przez wampirze dziecko, jest w odczuciu tego drugiego bardzo przyjemny. Pozwolimy sobie zacytować fragment przemiany z książek Anne Rice.

„Piłem, wysysając jego krew z rany nadgarstka. Po raz pierwszy od czasów niemowlęcia doświadczałem tej szczególnej przyjemności ssania pokarmu, całym ciałem skupiając się na tym jednym źródle życia. ”

W tym momencie zaczyna się właściwy proces przemiany. Jest to proces bolesny i nieprzyjemny, ponieważ ludzki organizm obumiera, pozbywa się wszystkich ludzkich wydzielin tak typowych dla gatunku ludzkiego. Na szczęście nie jest on nazbyt długi. Mniej więcej po dobie od wymiany krwi człowiek przestaje już być człowiekiem a w zamian staje się wampirem.

W wyniku przemiany w organizmie ludzkim zachodzi bardzo wiele zmian. Pierwszą rzeczą, którą najłatwiej jest zauważyć przyszłemu wampirowi, jest wyostrzenie wszystkich zmysłów - słuchu, wzroku, węchu. Ponadto zwiększa się jego siła i szybkość, a także znacznej poprawie ulega jego koordynacja wzrokowo-ruchowa. Rzecz jasna świeżo przemieniony człowiek nie jest wstanie dorównać wampirom, które swą przemianę przeszły jakiś czas temu, ale i tak zmiana ta jest znaczna, w porównaniu do możliwości, jakie daje ludzkie ciało. Następnym ważnym detalem, który ulega zmianie jest odporność na wszelkie - przyszłe, uszkodzenia ciała. Podczas przemiany można jeszcze przyszłego wampira zabić. Ale stanowi to większy problem niż w przypadku zwykłego człowieka. Dlatego w tym czasie rodzic powinien dopilnować aby przyszłe dziecko nocy nie zostało narażone na żadne niebezpieczeństwo.

Mimo plusów, jakie daje przemiana człowieka w wampira, nie wszystkie aspekty ludzkiego życia - w kontekście ciała, da się usunąć już na jej poziomie. Jest to możliwe w przypadku świeżych ran, złamań, a także drobnych blizn, czy niewielkich dysfunkcji powstałych w wyniku jakiś urazów, np.: źle zrośnięte kości. Jeśli chodzi zaś o jakieś poważniejsze schorzenia jak: poważne wady postawy, niedowład kończyn, ślepota, czy inne temu podobne, proces ich „leczenia” jest znacznie dłuższy. Może on trwać od kilku tygodni, do nawet miesięcy, czy - w naprawdę skrajnych przypadkach - kilku lat. Długość ta jest w każdym przypadku inna i zależna od kilku zmiennych, ale żeby w ogóle proces ten mógł się rozpocząć - a później trwać, wampir musi spożywać krew innego wampira. Tylko wtedy jest możliwe wyleczenie każdej, nawet najpoważniejszej dysfunkcji w jego organizmie. Jedyny wyjątek od tej reguły, to utracone kończyny - w całości, lub we fragmencie. Wszystko to, co zostało odjęte, kiedy wampir był jeszcze człowiekiem, nie odrośnie w żaden sposób, nie ważne jak dużo wampirzej krwi będzie taka osoba przyjmować. Skądś jednak wziął się wyidealizowany obraz wampira, gdzie jest on istotą nie tylko piękną, ale i całkowicie sprawną. Ma to związek z tym, że rodzice nowych wampirów na swoje dzieci starają się wybierać takie osoby, których ciała są wolne od wszelkich ułomności, albo są one tak niewielkie, że proces ich „leczenia” nie będzie trwał dłużej jak kilka tygodni.

W zależności od wielu czynników fizycznych i psychicznych człowieka (stan zdrowia, wiek, ból psychiczny), proces przemiany w wampira może zakończyć się pomyślnie, bądź nie. Również od tych samych czynników zależy to, jak bardzo silny będzie młodo narodzony wampir. Historia zna przypadki, gdzie dziecko wampirze było niemalże tak samo silne i sprawne jak dorosły i stary stwórca.

Potomkowie Kaina nie starzeją się. Ich ciało do końca ich żywotu pozostaje w takim stanie jak w momencie przemiany. Co za tym idzie nie rosną im paznokcie i włosy, gdy są obcięte w przeciągu kilku godzin powracają do poprzedniego stanu. Dodatkowo włosów nie można zafarbować, bo bardzo szybko tracą one kolor na rzecz poprzedniego.

Istotnym dla tych, którzy zechcą się zdecydować na wampirze dziecko, jest fakt, że pomiędzy rodzicem a potomkiem powstaje niezrozumiana przez innych więź, bardzo silna, której ciężko jest się oprzeć. Dwa wampiry ze sobą spokrewnione mogą wzajemnie odczytywać swoje odczucia, myśli a nawet porozumiewać się przy ich pomocy z bardzo dużej odległości. Można to rozpatrywać dwojako: jedni cieszą się na tę więź, inni wręcz jej nienawidzą. Złośliwi twierdzą, że jest ona jak nieużywany mięsień; jeśli nie jest rozwijana to słabnie i zanika. Czasem aby więź zaniknęła potrzeba kilku lat, niekiedy kilku miesięcy a zdarzały się przypadki, że nie utrzymywała się ona przez kilku stuleci.

Wampir nie może się zrodzić ze stosunku płciowego między dwoma przedstawicielami tej rasy. Męski przedstawiciel tego gatunku jest zdolny do wytrysku, jednak plemniki w nim zawarte są martwe, co za tym idzie, nie może dojść do zapłodnienia. Kobiety tracą zdolności rozrodcze, ich jajniki nie produkują komórek jajowych,nie mają one menstruacji. Wampirzyce są bezpłodne, jedynym sposobem na to, by na świecie pojawił się kolejny wampir, jest ten opisany wyżej.

Wampiry, jako byli ludzie, również jak i oni muszą się pożywiać. Stanowi to (w większości przypadków) jeden z najważniejszych celów w ich żywocie. Jednak nie mówimy tutaj o zwyczajnym pokarmie, bo nie są one w stanie go tolerować. To krew jest podstawą egzystencji istot nocy, bez niej nie są zdolne do przetrwania. To ona je przede wszystkim zaspokaja, dostarcza sił witalnych oraz pozwala na rozwijanie się.

W większości przypadków, dla wampira najlepszą krwią jest ludzka, prosto z żył. Mogą również spożywać krew zwierzęcą lub z woreczków, jednak ta ostatnia nie jest nazbyt popularna w wampirzym światku. Poza tym, dla większości przedstawicieli dzieci nocy, krew zwierzęca oraz ta z woreczka nie smakują odpowiednio dobrze, więc są one środkami ostatecznymi na zaspokojenie głodu. Dodatkowo, krew z woreczka pomaga zaspokoić głód na znacznie krótszy czas niż zwierzęca, czy ludzka prosto z żył.

Czasami zdarzają się przypadki, że dwóch przedstawicieli krwiopijców pozwala na wzajemne spożywanie własnej krwi. Jest to zjawisko bardzo rzadko odnotowywane i zazwyczaj świadczy o wysokiej zażyłości między dwoma wampirami, lub jest aktem bardzo brutalnej przemocy. W tym momencie należy wspomnieć, że nie ma bardziej haniebnego w świecie wampirów czynu niż zmuszenie innego przedstawiciela tego świata do dzielenia się swoją krwią. Jednak w przypadku, gdy jest to czyn dobrowolny, ma on ogromne znaczenie dla słabszego wampira, który spija krew tego silniejszego. Dlaczego tak się dzieje? Starsze wampiry są również silniejsze niż swoi młodsi przyjaciele, dlatego też ich krew jest o wiele bardziej wartościowa. W momencie spożycia takiej krwi, młodsze dziecko nocy staje się silniejszy niż po ludzkiej, jego wrodzone zdolności i umiejętności są o wiele bardziej podatne na rozwijanie oraz może z nich dłużej i częściej korzystać. Należy pamiętać, że picie krwi silniejszego wampira nie zaspokaja głodu na tak długi czas, jak picie krwi ludzkiej. Jeśli ludzką krew wampir powinien spożywać średnio co drugi-trzeci dzień, zaspokojenie po wypiciu krwi wampira mija po mniej więcej dobie. Jest to aspekt również uwarunkowany wiekiem, tj. starsze dzieci nocy nie muszą się posilać tak często jak te o wiele od nich młodsze.

Krew przez każdego przedstawiciela dzieci nocy, musi być spożywana mniej więcej raz w tygodniu, by wampir mógł przetrwać. Jeśli jest spożywana rzadziej, wampir słabnie. Co się stanie jeśli wampir przez dłuższy czas nie będzie mógł w ogóle się pożywić? Dochodzi wtedy do specyficznych procesów fizycznych, które polegają na powolnym wysychaniu ciała. Wtedy wampir nie jest zdolny do wykazywania jakichkolwiek oznak życia, nie może się poruszać, oddychać, o używaniu umiejętności w ogóle może zapomnieć. Wysuszenie nie prowadzi jednak do całkowitej śmierci, lecz do pewnego „sposobu istnienia”. Wampir myśli i czuje, niekiedy nawet słyszy to, co dzieje się wokół niego, jednak nie jest w stanie nic więcej robić do momentu, aż w jego ciele znów nie pojawi się krew. Takie wysuszenie nastaje mniej więcej po trzech tygodniach od momentu spożycia ostatniego krwawego posiłku, dlatego radzimy uważać na niedobory krwi w ciele! Ale nie tylko dlatego nadmierny głód jest zgubny dla dziecka nocy.

Każdy wampir, w momencie gdy nie spożył odpowiedniej ilości krwi, zaczyna dziczeć, przestaje panować nad sobą, racjonalnie myśleć. Jedyne przebłyski świadomości jakie są to krew i wszystko co z nią związane. Wtedy też najczęściej dochodzi do ataków, na które  nie ma większego wpływu. Te istoty zrobią wszystko byle by tylko pozyskać krew potrzebną do dalszej egzystencji.

Układ pokarmowo-wydalniczy u wampira nie działa tak jak przed przemianą. Te istoty nie przystosowały się do spożywania innego typu pokarmu niż krew. Można mówić o tym, że w momencie gdy spożyją one cokolwiek innego, w ich organizmach załączają się odruchy obronne. Co to dokładnie znaczy? Ciało wampira uważa, że wszystko prócz krwi jest dla niego trucizną którą należy jak najszybciej wydalić. Po upływie kilku minut od posiłku dziecko nocy dostaje bardzo bolesnych skurczy żołądka co prowadzi do o wiele mocniejszych niż ludzkie torsji.

Jak powszechnie wiadomo, ojcem wszystkich krwiopijców był Kain. Ale bardzo długi czas trwało zanim stworzył on swoje dzieci. Nie wiadomo czy to ze względu na to, że nie chciał nikogo skazywać na podobny los, czy może dlatego, że nie miał pojęcia jak to uczynić. Pierwsi potomkowie Kaina pojawili się około czwartego wieku naszej ery. Nikt nie zna dokładnej daty bo w tych czasach nie zwracano uwagi na takie detale jak czas.

Wiadomo natomiast, że młodsze osobniki muszą okazywać bezwzględny szacunek starszym od siebie. Jest to nie tyle szacunek co wymóg od dawien dawna praktykowany. Starszy wampir może nawet stosownie według siebie ukarać młodszego o ile uzna, że ten nie jest odpowiednio grzeczny względem niego. Niejednokrotnie kończyło się to śmiercią jednego bądź drugiego.

Przedstawicieli dzieci nocy o wieku powyżej siedmiuset lat istnieje tylko kilku na całym świecie. W większości przypadków to oni mają najważniejsze zdanie w wielu sprawach i bardzo często zajmują ważne pozycje w radzie wampirów. Ustanawiają prawo, którego inni bezwzględnie muszą przestrzegać w innych wypadkach kończy się to śmiercią nieposłusznych.

Oni natomiast o wiele bardziej od swojego twórcy zadbali i to, by wampirzy gatunek nie wyginął. Tworzyli swoje dzieci i pozwalali na to innym, jednak wprowadzili kilka zasad kontrolujących ilość przemian.

Nowo stworzone wampiry traktowane są jak dzieci nie mające prawa jakiegokolwiek głosu w jakiejkolwiek sprawie. Muszą być pod opieką swoich rodziców do momentu aż ten nie uzna, że są wystarczająco zapoznani ze wszystkim aby samodzielnie poruszać się po wampirzym światku. Czasem trwa to kilka miesięcy, lat a niekiedy nawet stuleci. To bardzo indywidualna kwestia jednak prawo i tak stara się ją normować, tj. każdy wampir nie posiadający minimum pięćdziesięciu lat nadal traktowany jest jak nowonarodzony z tym wyjątkiem, że jeśli rodzic nie uznał za stosowne usamodzielnić go, granica wieku może rozciągnąć się nawet do kilkuset lat.
Dodatkowo, rodzic nie może porzucić swojego dziecka dopóki nie uzna, że ten jest odpowiednio samodzielny. Za takie wykroczenie grozi nawet kara śmierci, zarówno dla rodzica jak i dziecka.

Wampirze dziecko musi być bezwzględnie posłuszne swojemu rodzicowi. To on odpowiada za większość jego ewentualnych przewinień i często najlepiej wie o tym, co dobre dla młodocianego dziecka nocy. Nieposłuszeństwo może karać w wybrany przez siebie sposób i nikt prócz wampirzej rady nie może wtrącać się w jego metody wychowawcze. Tutaj należy wspomnieć, że skargi złożone przez dziecko na swojego rodzica do rady uważane są za nieodpowiednie. Traktowane są one jako brak możliwości przystosowania się przez nowo narodzonego do panujących norm i obyczajów. Bowiem nawet najcięższa lekcja przekazana przez rodzica jest uważana za konieczną aby pokazać jak okrutny jest to świat.

Istnieje wiele mitów mówiących o tym w jaki sposób można pokonać i unicestwić wampira. Duża część z nich nie ma w ogóle pokrycia w rzeczywistości, jest wymysłem stworzonym na potrzeby mediów i nie tylko. Przykładem jest czosnek którego dzieci nocy rzekomo się boją. Jak wiadomo, czosnek ma bardzo specyficzny zapach i smak. To w połączeniu z bardziej wyczulonym węchem niż ludzki prowadzi do oczywistego wniosku: zapach czosnku faktycznie odstręcza wampira ale w sposób niewiele mocniejszy niż zwykłego człowieka.

Kolejny mit, mówi o tym, że za pomocą osikowego lub jakiegokolwiek innego kołka można zabić krwiopijcę. Otóż nie. Wampiry w żaden sposób nie boją się drewna i nie jest ono dla nich w większym stopniu szkodliwe. Wyjątek stanowi sytuacja w której to kołek zostanie wbity prosto w serce. Wtedy dochodzi do bardzo dziwnej reakcji w ciele wampira, ponieważ traci on zupełnie świadomość, wszystkie funkcje życiowe zostają zatrzymane i trwa on w takim stanie do momentu aż kołek nie zostanie wyjęty z serca.

I jeszcze jeden, dosyć istotny mit, o którym należy wspomnieć w tym temacie. Wampiry w żaden sposób nie są uczulone, lub ich jestestwo nie jest zagrożone, przez żadnego typu symbole religijne. Wiadomo, trafiają się wybrakowane towary, które w głowie mają urojone myśli a propos tego, że religia jest zła, a woda święcona parzy, jednak są to raczej odosobnione przypadki, rzadko pojawiające się na świecie. Każdy inny wampir nie ma chęci uciekać na widok krzyża na ścianie, lub figurki Buddy.

Jeśli chodzi o wpływ promieni słonecznych i odcięcia głowy wampirowi to należy powiedzieć, że te podania są jak najbardziej prawdziwe. Gdy dziecko nocy zostaje wystawione na działanie promieni słonecznych, po upływie kilkunastu sekund, doznaje ono ogromnych poparzeń. Jeśli wampir nie ma możliwości zniknięcia przed promieniami słonecznymi, zaczyna wyglądać jak żywa pochodnia, a po upływie minuty pozostaje po nim tylko kupka popiołu. Tu należy nadmienić, że im wampir starszy tym dłużej może znosić szkodliwe działanie słońca. Niektóre potrafią wytrzymać nawet do trzech minut, ale za tą przyjemność (bądź nieprzyjemność) muszą bardzo słono płacić. Niekiedy i tydzień musi minąć zanim ich ciało w pełni się zregeneruje.

Ostatnim znanym sposobem zabicia dziecka nocy jest spalenie na stosie. Bardzo pomocne w momencie gdy do świtu jeszcze daleko, a my szybko chcemy pozbyć się przeciwnika. Płomienie potrafią być dla wampira śmiertelne, ale mało kto wie o tym, że nie zawsze tak musi być. W momencie, gdy popiół ze stosu nie zostanie rozrzucony po wygaśnięciu, wampir ma szansę na to, aby się scalić. Jest to proces cholernie bolesny, długotrwały i prowadzi do powstania wielu blizn, które dopiero z upływem wielu lat znikają. Takie scalenie potrafi trwać do trzech dni, jednak jeśli ognisko w którym zginął wampir znajdowało się na otwartym powietrzu, promienie słoneczne z pewnością skończą to, czego ogień nie dokonał.

Należy tutaj również wspomnieć o kwestii „krzywdzenia wampirów”. W momencie, gdy wampir utraci jakąkolwiek część ciała lub zostaje ona uszkodzona (nie ważne w jakich okolicznościach), po mniej więcej trzech do pięciu dób ta część ciała odrasta, reperuje się samoistnie. Jest to jednak proces bardzo bolesny, niektórzy mówią, że jeszcze bardziej niż sama przemiana w wampira. Odzyskana część ciała jest tak samo sprawna jak ta, przed przemianą, jednak czasami w miejscu, gdzie zaczęła ona odrastać/została oderwana, odcięta od ciała, pozostaje paskudna blizna.

Po uzyskanych ranach wampir pragnie jak najszybciej wypić krew. Dlaczego tak się dzieje? Pomaga to przyspieszyć proces regeneracji jego ciała. Przykładowo: jeśli po kilkukrotnym skaleczeniu nożem rana zasklepia się w przeciągu dwóch godzin, to po spożyciu krwi skraca się to do ok półtorej godziny.

W tym momencie należy wspomnieć o bardzo istotnym fakcie: krew wampira silniejszego potrafi przyspieszyć proces gojenia się ran u innego dziecka nocy znacznie bardziej niż ludzka czy zwierzęca. Przykładowo: jeśli po kilkukrotnym skaleczeniu nożem rana zasklepia się w przeciągu dwóch godzin, to po spożyciu krwi innego, silniejszego wampira, ten proces skraca się do godziny.

Wampiry posiadają całą gamę tak zwanych „umiejętności specjalnych”, które znacznie wyróżniają je na tle miliardów ludzi. Są to zdolności, na posiadanie których nie ma się wpływu. Po prostu wraz z przemianą zyskują coś, co je znacznie wyróżnia nawet pośród swojego gatunku. Niektórym odkrycie swoich zdolności zajmuje niedługi czas, inni nawet po kilku stuleciach sami mogą się zaskoczyć tym, co potrafią.

Prócz lepszego refleksu, zwęszonej znacznie od ludzkiej szybkości oraz większej siły, wampiry posiadają od groma umiejętności, które są z czasem rozwijane. Jest to zależne od ilości spożytej krwi, wieku oraz kilku innych czynników. Znaczy to, że paranormalne umiejętności u kilkuletniego wampira nie będą z pewnością tak silne jak u tego, który znacznie dłużej błąka się po tym świecie.

Umiejętności wampirów można by podzielić na dwie podstawowe kategorie: umysłowe oraz fizyczne. Pomogą one zobrazować jak uzdolnione jest dziecko nocy. Niektórzy potrafią grzebać w cudzych umysłach, rozbijać dłonią kilkusetletnie skały, a jeszcze inni tylko za pomocą siły woli zmuszać zarówno ludzi jak i swoich pobratymców do robienia strasznych rzeczy. To tylko nieliczne z przykładów demonstrujących wam siłę tych istot.

Problem polega na tym, że te nadprzyrodzone zdolności nie są dostępne dla dzieci nocy cały czas. Im częściej wampir korzysta ze swoich wyjątkowych zdolności, tym więcej siły traci. Aby je odbudować, muszą pożywiać się krwią. Tak więc działanie umiejętności jest uwarunkowane przez uczucie głodu. Ale niestety nie tylko. Wiek ma ogromne znaczenie na to, w jakim stopniu wampir może korzystać ze swojej wyjątkowej mocy. Trzeba pamiętać, że nie tylko od tych dwóch czynników. Im umiejętność jest silniejsza tym więcej energii zużywa. Może się zdarzyć, że zbyt silna umiejętność doprowadzi młodego wampira do skrajnego wycieńczenia, przez co do przegranej walki, w wyniku której nawet i do śmierci.

Krwiopijcy swoje umiejętności używają w różnorakich celach, ale można je opisać dwoma słowami: do przetrwania. Wiadome jest, że inne zdolności są potrzebne do korzystniejszego rozstrzygnięcia walki a zupełnie inne go zbadania przeszłości lub emocji innej istoty. Nie mniej, ułatwiają one znacząco ich życie. W momencie gdy spotykają się dwa wampiry o podobnym asortymencie zdolności, wygranym spotkania zostaje ten, który lepiej je opanował, ma większe doświadczenie życiowe i jest bardziej nasycony. Właśnie te trzy czynniki stanowią o sile wampira.

Życie w wampirzym światku nie jest tak proste, jakby mogło się wydawać. Istnieje wiele zasad, którymi zarówno młodociane jak i starsze dzieci nocy muszą się kierować. W tym temacie chcemy wam je wszystkie przedstawić i zaznaczyć co grozi za złamanie tych reguł.

1. Hierarchia dla wampira prezentuje się następująco: Rada, starsze wampiry, rodzic.


2. Opiekę nad dzieckiem sprawuje jego rodzic i to on jest odpowiedzialny za złamanie zasad maskarady przez swoje dziecko, może je również karać bez ingerencji Rady (nie zabijać, o tym decyduje Rada).  


3. Dziecko musi być posłuszne swojemu rodzicowi do momentu, aż ten nie zdecyduje, że jest ono gotowe żyć samodzielnie w wampirzym świecie.


4. Starszym przedstawicielom należy się szacunek, nie powinno się im sprzeciwiać. W niektórych przypadkach to oni, bez konsultacji z Radą, mogą karać wampiry niższych pokoleń i szczebli za złamanie reguł maskarady (nie zabijać, o tym decyduje Rada).  


5. Wampir nie musi posiadać pozwolenia na to, aby kogoś spokrewnić, ale jego obowiązkiem jest poinformowanie Rady o spokrewnieniu do którego doszło. W innym przypadku zarówno rodzic jak i dziecko podlegają karze, w momencie gdy Rada dowie się o „nielegalnym” dziecku. O rodzaju kary decyduje Rada, w przypadku dziecka może to być nawet kara śmierci.  


6. Niezarejestrowani, nie mają prawa nikogo przemieniać. W przypadku gdy dojdzie do przemiany zarówno rodzic jak i dziecko bezdyskusyjnie są zabijani.


7. Kategorycznie zabrania się informowania oraz ujawniania w jakikolwiek sposób śmiertelnikom informacji na temat wampirów i ich egzystencji. Osoba posiadająca wiedzę o dzieciach nocy musi stać się jednym z nich lub umrzeć.


8. Demonstrowanie śmiertelnikom nadnaturalnych zdolności jest surowo zabronione.


9. Mordowanie innych dzieci nocy, bez pozwolenia Rady jest surowo karane. Jeśli natomiast zgodę na zabójstwo wydał pomniejszy członek rady, bez ówczesnej konsultacji, to on odpowiada za śmierć wampira, jednak nie uniewinnia to zabójcy.


10. Pożywianie się innym nieśmiertelnym, bez jego zgody stanowi jedną z największych zbrodni w wampirzym świecie i są szczególnie surowo karane.


11. W momencie, gdy wampir niezarejestrowany popełnia któreś z ww. wykroczeń i zostanie ono zauważone przez nieśmiertelnych zarejestrowanych, mają oni prawo pojmać winowajcę, lub w przypadku dalszej niesubordynacji nawet zabić i nie zostaną za to ukarani. Osoba pojmana odpowiada przed Radą przez którego członka została schwytana i to on decyduje o jej dalszym losie.


12. Wampir zrzeszony klanie/frakcji musi również przestrzegać zasad w nim ustalonych, jednak nie mogą one być sprzeczne z prawami Maskarady.


13. Każdy, kto sprzeciwia się w jakikolwiek sposób zasadom tutaj opisanym, zostaje poddany osądowi Rady.


14. Odkąd pojawiła się rasa Dhampirów, obowiązkiem każdego wampira jest złapanie i sprowadzenie takowego przed obliczem Rady. Niezależnie od tego, czy dopuścił się jakiegoś przestępstwa czy nie. W innym przypadku, może zgłosić Radzie, że takowego dhampira (lub dhampirów) widział w jakiejś okolicy.

Istnieje wiele kar dla nieposłusznych. To Rada decyduje o tym, jaki wyrok nałożyć na winowajcę. Od wyroku nie ma odwołania.  

Stworzyłeś nowego wampira i chcesz powiadomić o tym Radę? Aby wszystko odbyło się zgodnie z obowiązującymi na forum zasadami, Rada musi zostać o tym powiadomiona na fabule. Może się to odbyć za pomocą wysłania listu, jednak najbardziej preferowane jest spotkanie osobiste i zaprezentowanie nowonarodzonego wampira przedstawicielowi Rady (najlepiej ktoś z Rady Naczelnej lub z działu Administracji). To stwórca, nie dziecko, musi zadbać o to, aby było ono zarejestrowane. Dziecko nie może się samo zarejestrować. Oczywiście dopuszczamy możliwość, że ktoś nie będzie zarejestrowany w Radzie. Należy jednak liczyć się z faktem, że w takim przypadku, gdy Rada dowie się o istnieniu nielegalnego wampira, mogą oni pojmać go w celu wyjaśnienia sytuacji i/lub zlecić jego zabójstwo.