Aurora

Biografia:

Aurora, córka hrabiego Alexandra Cadogan była dziewiętnastoletnią panną, której ojciec usilnie szukał odpowiedniego kandydata na męża. Jednak młoda hrabianka wcale nie była taka chętna do spełniania swoich powinności i rodzenia. Zacznijmy jednak od początku.
Panna Aurora przyszła na świat jako najmłodsze dziecko hrabiego Alexandra Cadogan. Wcześniej miał on już trzech synów Charlsa, Edwarda i Gerlada. W związku z czym nie był zbyt rozczarowany, iż jako czwarta na świecie pojawiła się córka.
Po jej narodzinach matka stwierdziła, iż wypełniła swój obowiązek małżeński wobec rodziny Cadogan i za cichym pozwoleniem męża zaczęła żyć „swoim” życiem. Nikomu to nie przeszkadzało, gdyż małżeństwo zostało zawarte tylko i wyłącznie dla korzyści majątkowych i prestiżu.
Aurorą od małego zajmowały się nianie dlatego też dziewczynka wcale nie odczuła tego, kiedy w wieku trzech lat straciła matkę. Hrabina Cadogan odeszła na suchoty. Zostawiając pogrążonych w żalu synów i męża, który chyba odetchnął z ulgą.
Dziewczynka trafiła pod opiekę guwernantki ale często wymykała się spod jej opieki by psocić i zaznawać rozrywek zupełnie nieprzystających dla młodej damy. Bracia mieli do niej słabość i często przymykali oczy na jej psoty a nawet brali w nich udział. Dzięki nim nauczyła się pływać, fechtować czy też nabyła skandalicznej umiejętności jazdy konnej po męsku.
Haftowanie czy gra na pianinie w porównaniu z tym wydawały się jej niezmiernie nudne ale mimo to również je opanowała. Czasami doprowadzała pałacową służbę do szału swoimi psikusami.
Czas szybko płynął i dziewczyna z dziecka zamieniła się w młodą panienkę i wtedy okazało się, że należy utemperować jej krnąbrną naturę bo w przeciwnym wypadku napyta sobie biedy lub ściągnie hańbę na rodzinę.
Na pomoc ściągnięta została siostra hrabiego Alexandra, Anastazja. Surowa, kostyczna i do szpiku kości przesycona konwenansami. Surowym wzrokiem oceniająca każdy krok swojej bratanicy.
Aurora buntowała się dosyć mocno i w hrabiowskim zamku często było słychać jej krzyki niezadowolenia, kiedy ciotka kolejny raz na coś jej nie pozwala lub do czegoś przymuszała.
W końcu jednak hrabianka zaczynała dostrzegać, że ukrywając się za fasadą dobrego zachowania może sobie w istocie pozwolić na więcej niż by można było pomyśleć.
Pojętna i inteligenta szybko opanowała sztukę salonowej konwersacji. Jej debiut okazał się sporym sukcesem ale wybredna panna wcale nie miała zamiaru wychodzić za mąż.
W chwili obecnej jednak jej ojciec zaczynał coraz bardziej na to naciskać i dziewczyna myślała jak się z tego wymigać bo żaden z kawalerów nie wydawał się jej odpowiedni a ponadto miała świadomość, że większość kręcących się obok niej absztyfikantów, była bardziej zainteresowana sporym posagiem niż nią samą. Myśl, że miała stanowić tylko ozdobę przy czymś boku wywoływała w niej bunt i mdłości. Postanowiła sobie, że będzie się wymigiwać jak długo to będzie możliwe. Chciała by ją ktoś doceniał za to kim jest a nie ile ma na koncie jej ojciec.

Charakter:

Aurora jest beztroską, roześmianą młodą panienką. Skłonną do flirtów ale nie przekraczającą wyznaczonych przez konwenanse granic, chociaż zdarza się, że balansuje na cienkiej granicy.
Stara się unikać pakowania w kłopoty ale one jakby same ją odszukiwały na szczęście póki co z wszelkich opresji udaje się jej wyjść obronną ręką.
Jest dosyć mocno zżyta ze swoimi braćmi, którzy nauczyli ją, że nie należy się poddawać w razie niepowodzeń a w obliczu niebezpieczeństwa należy mu stawić czoło i szukać wyjścia z opresji.
Jest nieco dumna i ma przesadne wyobrażenie o swoich możliwościach, które w rzeczywistości wcale nie są takie duże i które skutecznie ogranicza jej rodzina.
Aurorka jest towarzyską istotą, bez problemu nawiązuje znajomości z innymi ludźmi. Jest miła i uprzejma, chociaż kiedy ktoś ją zirytuje to potrafi się zdobyć na subtelną złośliwość

Ciekawostki:

• Ma 160 cm wzrostu


• Lubi wcześnie wstawać i ruszać na przejażdżki konne


• Nie znosi haftowania


• Ma całkiem niezły głos i dobrze gra na pianinie


• Jest uczulona na pomarańcze. Alergia objawia się puchnięciem całej twarzy.


• Lubi czytać książki.


• Nie cierpi kożucha na porannym mleku.


• Ma sporo znajomych bliższych i dalszych, jednak nie ma przyjaciółki od serca.