Fabuła

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii, utworzone zostało w 1801 roku, w wyniku połączenia Królestwa Szkocji, Królestwa Anglii* oraz Królestwa Irlandii**. Do utworzenia Zjednoczonego Królestwa na obu wyspach, przyczynił się uchwalony w obu parlamentach (brytyjskiego i irlandzkiego) bliźniaczy Akt Unii z 1800 roku. To wydarzenie miało miejsce za czasów panowania Jerzego III, króla Wielkiej Brytanii i Irlandii, który później został królem wspomnianego Zjednoczonego Królestwa. Celem utworzenia Aktu Unii, było zapobiegnięcie powstawania rozruchów społecznych, narodowych i religijnych, którego przykładem była Wielka Rewolucja Francuska z 1789 roku, będąca inspiracją dla innych społeczeństw. By temu zapobiec ze strony Irlandii, ustanowiono włączenie jej początkowo do Unii.

Nasza fabuła rozpoczyna się za czasów panowania Królowej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii, oraz Cesarzowej Indii - Wiktorii Hanowerskiej. Czasy te znane są pod określeniem Epoki Wiktoriańskiej.
Mamy rok 1885. Królowa przeżyła kilka zamachów. W polityce ciągle dochodziło do przewrotów i wymiany przedstawicieli pełnionych przez siebie funkcji u jej boku, bądź w parlamencie.
Gospodarka w Irlandii powoli się ustabilizowała po zarazach, jakie doprowadziły w latach 1845-1849 do znacznego wyniszczenia plonów, jako podstawę żywnościową społeczeństwa. Co doprowadzało to licznych emigracji na inne tereny zamieszkania, nawet za granicę.

Ludzie są skupieni na swoich obowiązkach, problemach, sprawach życiowych, pracy i pełnionych funkcjach w parlamencie. Mało kto z pośród nich zdaje sobie sprawę z tego, że wśród zwykłych i tych trochę mniej zwykłych ludzi, są jeszcze istoty, które skrzętnie ukrywają swoją obecność. Mowa o wampirach. Zajmują wysokie stanowiska w rządzie, niejednokrotnie to oni odpowiadają za decyzje podejmowane na najwyższych szczeblach. Tylko nieliczni o tym wiedzą i sami też nie obnoszą się z posiadanymi informacjami. Za to grozi śmierć. I to w największych męczarniach.

Mimo, że wampiry starają się nie ujawniać, przypadkowe zgony różnego pokroju ludzi z pewnością powodują pewne pytania i strach. Najważniejsze z nich brzmi: czy ktoś jest w stanie powstrzymać te bestie? Odpowiedź na nie jest twierdząca. Zakon łowców wampirów od wielu setek lat stara się przywrócić równowagę w świecie i wybić do cna wszystkie dzieci nocy. Teraz walka stała się bardziej zażarta niż kiedykolwiek wcześniej. Nie wiadomo jak to wpłynie na zwykłych i niezwykłych obywateli tego świata. A może wszystko jest jeszcze do odratowania?


_________________

* Walia za czasów rządów Tudorów w 1536 roku, została połączona z Anglią na mocy paktu Unii przez Henryka VIII. Walia pozostawała w Anglii do połowy XX wieku.
** Irlandia przed 1921 rokiem, była jednym państwem na całej swojej wyspie, pod tą samą nazwą. Zwanym Królestwem Irlandzkim, przed dołączeniem do Wielkiej Brytanii w 1801 roku.

Ktoś widział go ostatnio. Niby w tłumie, ale jednak osamotnionego na uboczu. Przynajmniej tak mogłoby się wydawać. Ślina ciekła mu po brodzie, kiedy krzyczał głośno na temat tego, w co wierzył niemal tak samo święcie jak w Boga. Te bestie, te pomioty szatana, te parszywe kreatury. One istniały! Świat musiał się dowiedzieć o wampirach! Im szybciej się to stanie tym naród będzie bezpieczniejszy!

Jedna z kobiet stojących wśród tłumu gapiów spijała każde słowo z jego ust. On miał rację. Musiał mieć. W końcu, w jaki inny sposób mógłby zginąć jej małżonek? Przecież rany na szyi nie mogły być od wideł, jak powiedział jeden z chłopów. Ona w to nie wierzyła. Coś głęboko w jej podświadomości mówiło, że ten dziwny kapłan może mieć rację. Musi mieć rację!

Wysoki mężczyzna w obszernym kapturze założonym na głowę również z uwagą słuchał księdza. Ale cel jego był z goła inny niż młodej wdówki. On musiał dowiedzieć się jak wielkie zagrożenie dla jego rasy stanowi ten człowiek. Czy Rada Wampirów musi szybko interweniować. Czyżby całe ich jestestwo mogło być zagrożone przez jednego, niespełna rozumu mężczyznę? Obrócił się na pięcie i odszedł, aby porozmawiać na ten temat z kimś z działu kronikarzy. Oni na pewno wiedzą, czy wcześniej pojawiła się podoba sytuacja.

Młoda łowczyni była zachwycona wystąpieniem księdza. On robił to, czego oni nie mogli dokonać od stuleci. Podjudzał tłum do działania. Widziała wyraźnie, że jeszcze chwila, może dwie, a wszyscy oni ruszą za jego głosem. Zaczną szukać legowisk dzieci nocy by co do cna je wybić. Łowcy na pewno im w tym pomogą.

A ty? Pomożesz nam rozwinąć tą historię dalej?

Wszelkie przemowy Tajemniczego Kapłana, jakoby na świecie istniały nocne kreatury, które żywią się krwią, ucichły. Od miesiąca nie widziano go, a także nie słyszano więcej jego kazań, ostrzeżeń i nawoływań do walki z istotami nocy. Został uznany za zaginionego, bowiem nikt nie ma pojęcia, co się z nim stało. Został porwany i zabity przez wampiry? A może to łowcy wampirów postanowili go uciszyć? Istnieje jeszcze jedna możliwość, że ktoś z ludzkiej społeczności postanowił dokonać na nim samosądu, za szerzenie tych wszystkich głupot, kłamstw i dziwactw. Nawet policja nie wiedziała co robić – przepadł jak kamień w wodę.

Mimo zniknięcia jednego "problemu", Łowcy z Rady Wampirów nie mogą narzekać na brak trudnych zajęć. Ich największym problem - jak na razie – pozostają trzy osoby, za którymi zostały wystawione listy gończe. Jedną z poszukiwanych jest dhampirzyca, która zbiegła im trzy lata temu na trakcie pod Paryżem. Pozostała dwójka poszukiwanych – Edward i Ingvar wciąż pozostają nieuchwytni. O tym pierwszym wampirze wciąż nic nie wiadomo, co się zaś tyczy drugiego, podobno ktoś widział go na Wyspach Brytyjskich.

Nie tylko zbiegli stwarzają zagrożenie – według Rady, wampirzemu społeczeństwu, ale również dwie wampirzyce, które zostały przebudzone po wielu latach. Pierwsza, niejaka Veronica de Foix, zwana "Płodną", zgodnie z wyrokiem Starszyzny Rady Wampirzej, została zakołkowana na kilka setek lat, a jej kara dobiegła końca właśnie tego roku. Nikt jednak nie spodziewał się, że tak wielkim problemem okaże się opanowanie jej żądzy krwi.
Podobna sytuacja miała miejsce w Rumunii, gdzie w czasie jednej nocy została wymordowana cała wioska, za lasem, położonym w okolicach Zamku Draculi. Opowieści snute na temat tej posiadłości i jego tajemnicy, okazały się prawdą. Nie wiadomo, kto wybudził wampirzycę z długiego snu.

Nie tylko wampiry sieją postrach wśród ludzi. Jak wieści donoszą, pod Walią, w lesie w pobliżu niewielkiej wioski, natknięto się na wilkołaka. Rasa, która została uznana za wymarłą, okazała się wcale taką nie być. Czy to nastał właśnie czas ich zemsty za wszelkie krzywdy, jakie zostały im wyrządzone?

Czy zbieg tych wszystkich zdarzeń jest czystym przypadkiem, a może złym omenem?
Co będzie dalej – co przyniesie zima, kiedy wreszcie nadejdzie?

Poszukiwani nie pozwalają na to, aby zostać odnalezionym. Nie, kiedy odzyskali wolność.
Veronica de Foix zniknęła bez śladu. Rada wampirów nie odpuszcza, co noc wysyłając swoje oddziały na poszukiwania "Płodnej". Nie dopuszczali do siebie myśli, że mogłaby opuścić kraj. Nie tak szybko, po tylu latach uśpienia.
Christopher McQueen, oskarżony i aresztowany za współudział w ucieczce "Płodnej", stanął przed sądem Rady Wampirzej. Złożony przez Jane Lovegood raport z niepowodzenia misji, pogrążył go bardziej. Został skazany na więzienie do czasu odnalezienia Veronici de Foix. Zadecydowano tak, aby uniknąć jego kontaktowania się z poszukiwaną listem gończym.

Tymczasem Edward, syn Thomasa, w celu zaatakowania Twierdzy Więziennej "Czarnej Mewy” na wyspie Calf of Man, zawierał pakty i zbierał armię w celu uwolnienia uwięzionych. Buntownik Rady Wampirzej, wraz z bratem podróżowali po świecie i szukali chętnych do pomocy. Arthur zebrał dhampiry i częściowo wilkołaki. Edward zwoływał wampiry i również wilkołaki. Ostatnią jaką przebudził, był córka Draculi - Marishka.

W dzień i noc pełni księżyca, doszło do ostatecznego ataku na Twierdzę Więzienną "Czarna Mewa". Dhampiry i Wilkołaki przepłynęli morze docierając do wyspy, zabijając uśpione wampiry w trumnach. Pokonując zniewoloną ludzką ochronę i wilkołaczą.  Tym samym uwolnili uwięzionych.
Nocą, wampiry prowadzone przez Edwarda, dokończyły dzieła zniszczenia Twierdzy Więziennej. Rada Wampirów nieprzewidziana takiego działania i w tym przypadku – poniosła klęskę. Mimo wysłania tam swoich łowców, nie udało im się schwytać odpowiedzialnych za atak. Ci, którzy trafili w ich ręce, milczeli. Zginęli o wschodzie słońca, jak kiedyś czarownice na stosach.