Adam Lermontov

Biografia:

Adam urodził się w 1841 roku, kilka dni po śmierci swego ojca. Był on synem jednego z najwybitniejszych twórców rosyjskiego romantyzmu - Mikhaila Yuryevicha Lermontova i angielki Samanthy Jane Allen - córki jednego z Lordów. Znajomość jego rodziców była dość krótka, ale burzliwa. Poznali się na początku 1840 roku, kiedy to młoda kobieta wyjechała do Rosji w odwiedziny do swej kuzynki, będącej narzeczoną jednego z rosyjskich oficerów Armii Carskiej. Przechadzając się ulicami Petersburga dziwnym trafem wpadła na, znanego już wtedy, poetę i w jakiś magiczny sposób zaczęła się ta znajomość rozwijać. Dość szybko zbliżyli się do siebie i równie szybko oddalili, ponieważ Mikhail został skazany przez sąd wojskowy za pojedynek z synem francuskiego ambasadora. Matka chłopaka, nie mogąc pozostać dłużej w Rosji, postanowiła wrócić do Irlandii.
Wracając do domu kobieta nie miała jednak pojęcia, że jej ojciec zaaranżował małżeństwo między nią i synem Hrabiego Glasgow - Jamesem. Wszyscy oczekiwali więc jej powrotu, który jednak bardzo się wydłużał z niewiadomych przyczyn. Jak się okazało, powodem tego był dziwny jegomość, który to pociągał młodą, ciężarną i nieznającą życia dziewczynę. Poznała go w Paryżu, gdzie zatrzymała się wracając do Irlandii. Jak się okazało, zaintrygował ją na tyle, że została na dłużej. Był to początek trzeciego trymestru i rozwiązanie zbliżało się wielkimi krokami. Dziwny mężczyzna nie miał jednak zbyt dobrych zamiarów. Gdy uzyskał on pewność, że dziecko może to przetrwać, zaczął poić ją własną krwią. Był to eksperyment, czysta nauka, choć tak nieetyczna. Na szczęście zaniepokojony ojciec i narzeczony postanowili ją odnaleźć i przywieść do domu. Po stosunkowo długich poszukiwaniach udało im się ją odnaleźć. W pobliżu nie było jednak tajemniczego jegomościa-wampira, jakby spodziewającego się przybycia "gości".
Podróż do Królestwa była bardzo niebezpieczna - w każdej chwili mógł zacząć się poród, a i młoda dziewczyna zachowywała się jak szalona, domagając się krwi. Na szczęście, jakimś cudem wyprawa przebiegła bez większych zakłóceń, a poród rozpoczął się dopiero kilka dni po dotarciu do posiadłości Allenów obok Dublina.
31 lipca na świat przyszedł Adam Jacob Ronald Allen, a właściwie dość szybko Allen-Boyle. Poród niestety był bardzo ciężki i młoda matka była na skraju wyczerpania. James Boyle, czując się mimo wszystko narzeczonym kobiety, niezwłocznie posłał po księdza, który udzielił im ślubu. Dodatkowo postanowił on zaadoptować chłopczyka, uznać go za swego syna i prawdopodobnie spadkobiercę. Samantha jednak przeżyła jeszcze tylko kilka dni i zmarła 5 sierpnia. Niedługo po pogrzebie młody ojciec wraz ze swym synkiem wyjechali go Glasgow, gdzie Boyle mógł w spokoju zająć się wychowaniem i pilnowaniem delikatnego chłopca.
Jak się okazało, Samatha na łożu śmierci opowiedziała mężowi o tym, kim stać się może mały Adam. James, pomimo tego, zajął się nim i chronił jak tylko mógł. Przez długi czas nie pozwalał zbliżać się nikomu do dziecka, potajemnie karmiąc je krwią zwierzęcą, a czasami nawet swoją. Dodatkowo nie wychodzili na spacery, spędzając całe dnie w zaciemnionych komnatach. Chłopiec rósł szybko, nabierał siły, a jego opiekun uczył się, jak najlepiej go chronić.
Gdy Adam skończył 5 lat, jego ojciec pojął za żonę córkę jednego z hrabiów i niedługo później ich rodzina się powiększyła. Bardzo szybko chłopcu przybyło rodzeństwa. Lata mijały, chłopak nauczył się żyć bez słońca, a jego bracia i siostry także przestawili się na taki tryb.
Chłopak zaczął bardzo szybko dojrzewać i niezwykle prędko nauczył się sztuki miłości. Wieczorami wymykał się z domu, by uwodzić młode dziewczyny. W wieku 16 lat miał na swoim koncie wiele wspaniałych nocy z pięknymi córkami rzemieślników czy hrabiów - czcił piękno, nieważne jak urodzone. Jakimś szczęśliwym trafem nie spłodził wtedy żadnego potomka. Z kilkoma dziewczętami spotykał się regularnie, wybierając je na swoje muzy i pisząc dla nich wiersze. Kochał poezję i kochał kobiety.
Gdy skończył 30 lat otrzymał od ojca dziwny prezent - był to pamiętnik jego matki. Ten powiedział mu jeszcze, że ma nadzieję na to, iż nie zostanie znienawidzony. Lektura jednak nie przyniosła zbyt wiele dobrego - Adam wyjechał rozgniewany w poszukiwaniu niejakiego Mikhaila Lermontova.
Podróż śladami matki do Imperium Rosyjskiego nie należała do najprostszych. Nie znając języka miał ogromne problemy z porozumiewaniem się. Tutaj z pomocą przyszła mu Katarzyna Dołgoruka - księżna i przyszła caryca. Młodziutka dziewczyna zaproponowała angielskiemu szlachcicowi pomoc w nauce języka. Rzecz jasna, nie skończyło się tylko na tym. Stosunkowo długo udawało im się ukrywać dwojakie cele spotkań, jednakże w końcu wyszło to jednak na jaw i Adam zmuszony był opuścić ich posiadłość. Na szczęście zdążył już na tyle opanować mowę Rosjan, że mógł rozpocząć poszukiwania biologicznego ojca. Ku jego zaskoczeniu, nie trwały one długo, bo dość szybko dowiedział się o jego śmierci jeszcze zanim chłopak przyszedł na świat. Kilka tygodni poświęcił na zgłębienie wiedzy o tym poecie, pisarzu, dramaturgu. Pozyskawszy różnymi sposobami działa swego biologicznego ojca, postanowił wrócić do domu.
Mając dużo czasu na przemyślenia postanowił, że nie może zostać w przyszłości Hrabią Glasgow, więc po rozmowie z ojcem, a właściwie ojczymem, zrzekł się tytułu i nazwiska na rzecz młodszego brata George'a. Wtedy też postanowił posługiwać się nazwiskiem biologicznego ojca, stając się Adamem Lermontovem. Wtedy też przeniósł się do Londynu, gdzie wynajął małe mieszkanko. Obecnie pracuje w jednej z gazet jako dziennikarz, a oprócz tego przetłumaczył dzieła Mikhaila Lermontova na angielski oraz pisze własne wiersze i książki.

Charakter:

Adam jest człowiekiem dość zadowolonym z życia. Chociaż teraz nie należy do bogatych, robi to, co kocha. Literatura jest jego wielką pasją, a poczucie, że przybliża się ludziom dzieła rosyjskiego romantyzmu, daje mu wiele sił. Obrawszy solidne wykształcenie potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji i położeniu.
Jest bawidamkiem i uwodzicielem. Chociaż nie traktuje zbyt poważnie związków, nie traktuje kobiet przedmiotowo - są one jego muzami, czerpie z nich inspirację. Nigdy żadnej nic nie obiecuje, ceniąc sobie wolność i czerpanie wyłącznie przyjemności z cielesności.
Pomimo swojej bardzo seksualnej natury, jest dobrym człowiekiem, chętnie pomagającym. Spędza dużo czasu na ulicach Londynu, gdzie oprócz materiałów do gazet, zbiera informacje o ludziach, tworząc koncepty swoich nowych utworów. Wszystko u niego opiera się na życiu, jednak z nutą nadprzyrodzonych, ponadnaturalnych mocy. Ma duszę romantyka i wielki talent literacki.
Jest człowiekiem cierpliwym i spokojnym. Ponad siłą stawia słowo, które jest dla niego podstawową bronią. Dzięki wrodzonym umiejętnością dyplomatycznym, często unika kłopotów dzięki zręcznej retoryce.

Ciekawostki:

• Ma 183 cm wzrostu.


• Posługuje się językiem angielskim z wyraźnym szkockim akcentem. Oprócz tego całkiem nieźle radzi sobie z francuskim i rosyjskim, którego nauczył się poszukując ojca w Imperium Rosyjskim.


• Rodzina ojca podobno wywodzi się ze Szkocji i nosi nazwisko Learmont, jednak nigdy tego nie sprawdził.


• Był pod silnym wpływem ojczyma, który jako jedyny wiedział o jego potrzebie picia krwi.


• Zawsze marzył o tym, by móc się opalać i cieszyć słońcem.


• Jazdy konnej nauczył go ojczym, któremu bardzo na tym zależało. Lekcje odbywały się po zmroku, więc nie było to proste.


• Czasami zdarza mu się tracić przytomność. Wtedy w jego głowie pojawia się wiele obrazów,
  których nie potrafi zinterpretować i poprawnie odczytać. Przypuszcza, że to przejaw jakichś mocy.


• Nie do końca wie, czym jest. Z zapisków matki zdołał jedynie dowiedzieć się, że nie jest wampirem, ale nie jest też człowiekiem.


• Nigdy nie pokochał żadnej kobiety na tyle, by się z nią ożenić.


• Możliwe, że posiada jakieś dzieci ze swoich licznych związków.


• Jedyne informacje, jakie udało mu się uzyskać o wampirze, który eksperymentował na jego matce, są takie, że był on synem Edwarda z linii Tomasa i to od niego miał nauczyć się przeprowadzania tego procesu. Adamowi nie pomogło to jednak odnaleźć go, więc zaniechał poszukiwań.