NPC Mistrzów Gry

Opis:

Dyplomatyczny, kompromisowy, władczy. Cechuje się także wysoką intuicją i elegancją. Nie znosi pouczania i wykpiwania. Surowy i bez litościwy. Szczególnie dla osób mu nieposłusznych, lekceważących jak i łamiących prawo. Cechuje go także elegancja, którą ceni sobie bardzo wysoko. Zwany przez wielu chodzącą śmiercią, biorąc także pod uwagę jego zawód jak i ubiór, w którym zawsze przeważa czerń.
Pochodzi z linii wampirzej od Klausa, który to również jego jego ojcem stwórcą. Wychowywany został na wampira z pod jego ręki na dość surowych zasadach. Mimo sporej różnicy wieku między nimi, Jonathan uznany przez Klausa został za jednego z niewielu swoich potomków, godnego bycia wampirem na długowieczność. Nie zabił go a nakazał samodzielnego szkolenia i obserwowania społeczeństwa ludzkiego jak i wampirzego.
Zarejestrowany w Radzie został niemal od razu, po kilku dniach od przemiany. Póki nie opanował zmian w swoim organizmie jak i swoich zmysłów. Wyszkolony na łowcę, który po czterystu latach awansował na Szefa Działu. Znany jest przede wszystkim z brutalnych metod działania. Szybkiego rozwiązywania spraw, rozprowadzania wokół siebie chłodnej aury. Nieszczęścia, niepewności i braku chęci do życia. Najwyżsi Rady uznali, że idealnie nadaje się on na dane stanowisko.
To istota bardzo tajemnicza. Rzadko kiedy o sobie mówiąca. Skrywająca wiele tajemnic i działań. Prowadzący w świecie ludzkim - Zakład Pogrzebowy.

Swoje dzieci nocy wybierał na podobnej zasadzie to jego stwórca Klaus. Wychowując ich podobnie, surowymi metodami. Mimo zwiedzenia wielu krajów, ostatecznie osiadł w Anglii.

Opis:

Tajemnicza i niebezpieczna - zarówno z zachowania jak i wyglądu. Ludzie obawiali się jej osoby od zawsze. Gdy była dzieckiem, wzbudzała w nich strach swymi dziwnymi zainteresowaniami, bowiem fascynowała ją śmierć i proces rozkładu. Kiedy zaś dorosła, na jej temat krążyły plotki, jakoby dziewczyna parała się magią. Ile było w tym prawdy - niewiadomo, bowiem sama zainteresowana nigdy nie potwierdziła, ani nie zaprzeczyła tym rewelacjom. Strach w ludziach był tak wielki, że kilka osób z kinsalskiej społeczności posunęło się do napaści na kobietę, w wyniku której ta została zgwałcona, a później dotkliwie raniona nożem w brzuch. Mimo zadanych jej ran, udało się ją uratować.
Jej wampirzym ojcem jest niejaki Bruce Dedrick, którego miała przyjemność poznać, gdy była z wizytą u ciotki w Cork. Spotkanie to było dziwne i niecodzienne i gdyby nie intrygująca osoba Dedrck’a, kobieta pewnie szybko by o nim zapomniała. Tak się jednak nie stało. Okazało się, że mają ze sobą wiele wspólnego.
Z wampirem spędziła kilka lat jako człowiek. Przez cały ten okres była poddawana ciężkim, czasami wręcz wyniszczającym szkoleniom, za pomocą których Bruce chciał sprawdzić, czy ta się nadaje na jego córkę. Wykazała się wtedy bardzo dużą wytrwałością. Ani razu nie skarżyła się na swój los, milcząco znosząc ból i cierpienie, z jakim nieraz przyszło się jej mierzyć. To ją zahartowało, uczyniło silniejszą. Zaimponowała Bruce’owi, który ostatecznie uczynił ją swoją córką.
W Radzie, tak samo jak ojciec, została zarejestrowana niemal od razu. Poślizg czasowy wynosił zaledwie kilka dni, których potrzebowali na dotarcie do siedziby Rady.
Zmuszona była pozostać ze swym ojcem przez kilka pierwszych lat, nim w pełni nie nauczyła się panować nad sobą i kontrolować swoje pragnienie, ale nawet gdy jej się to wreszcie udało, nie opuściła go. Była szkolona na łowczynię, lecz szybko zauważono, że to nie jej powołanie, że lepiej sprawdziłaby się w roli kata. I tak została oddana na nauki do obecnego w tamtych czasach Szefa Działu Katów w Radzie Wampirów, który wyszkolił kobietę.
Kiedy przekroczyła setkę, została oficjalnie przyjęta do Rady Wampirów na stanowisko kata. Owa pozycja, jaką zajęła wtedy w hierarchii, bardzo jej odpowiadała. Nie lubiła stać na piedestale. Jest typem cichego obserwatora, który działa z ukrycia. Dopiero wiele lat później, zaczęła ubiegać się o przeniesienie do więzienia „Czarnej Mewy”, gdzie chciała objąć funkcję nadzorcy. Jej podanie zostało rozpatrzone pozytywnie dopiero na początku października 1885 roku. Od tego czasu przebywa nieprzerwanie na Wyspie Calf of Man.
Sposób jej bycia zakrawa o fanatyzm. Jest bezwzględnie oddana Radzie i swemu wampirzemu ojcu. Gardzi wszelkimi wynaturzeniami, jakimi są dhampiry i wilkołaki. Potrafi być okrutna, a przy tym niewyobrażalnie subtelna. Zwykle unika bezpośrednich starć i zadawania cierpienia poprzez okaleczanie innych fizycznie. Preferuję torturę psychiczną, która na trwałe zostawia ślad w psychice ofiary.
Dar wampiryzmu, uważa za coś wybitnie cennego, czego nie można przekazać ot tak nikomu, dlatego też do tej pory nikogo nie przemieniła. Na swej drodze nie spotkała jeszcze takiej osoby, którą uznałaby za godną zostania wampirem. Jest bardzo surowa w osądach, dlatego też pewnie jeszcze przez długi czas nikogo nie przemieni.

Opis:

Wampirzy syn Mikhaila. Wcześniej żołnierz więzienny, urodzony w Moskwie. Za życia ludzkiego spokrewniony z rodziną carską. Znany z zadawania najokrutniejszych kar i tortur, za pomocą których wyciągał informacje od pojmanych wrogów, czy więźniów. Życie ludzkie przynosiło mu złą sławę. Jako brutalnego człowieka, znęcającego się często nad słabszymi oraz kobietami. Nawet żonę miał ustawioną pod siebie. Wiedziała kiedy się odezwać a kiedy nie. Synów swoich wychowywał twardą ręką. Jego ojciec był generałem. Wiele cech odziedziczył po nim. Niestety życie takiego człowieka kiedyś się kończy i to nie zawsze bardzo dobrze. Zbuntowani ludzie, którzy stracili bliskich dokonali masowego ataku na jego posiadłość. Również wielu zaufanych przyjaciół się od niego odwróciło. Zmuszony był do ucieczki, by ratować siebie, żonę i nastoletnich synów. Niestety los mu nie sprzyjał a sprawiedliwość dosięgnęła jego osobę. Postrzelony w nogę, nie mógł dalej uciekać. Upadł i został pojmany do niewoli wraz ze swoją rodziną. W ciemnym pomieszczeniu dokonano tortur na jego dzieciach, a on musiał na to patrzeć. Ból w sercu w nim potęgował. Nie spodziewał się takiego obrotu spraw. Przykuty do ściany nie mógł nic zrobić. W dodatku z raną w lewej nodze, na wysokości kości piszczelowej. Ubytek krwi, osłabiał jego organizm. Męczono go psychicznie, aż dzieci zmarły, nie wytrzymując ran cielesnych. Następnie wzięto się za jego żonę. Zgwałcono kobietę wielokrotnie aż ta zmarła z wycieńczenia. Widział to, czego nie chciał widzieć. Nie na swojej rodzinie. Na koniec przyszła kolej na niego. Nie dość, że i jego spotkały tortury, które pozostawiły po sobie wiele ran i blizn, został związany i zakneblowany, a następnie zakopany żywcem w trumnie. Nie miał szans by wydostać się na zewnątrz. Wiedział, że czeka go śmierć. Popadał w klaustrofobię i widział swoje zmarłe ofiary.
Kiedy śmierć była blisko, usłyszał że ktoś dobija się do wieka jego trumny. Ujrzawszy później w ciemnościach twarz nieznajomej istoty, nie wiedział co ma myśleć. Czy przybyli go dobić, czy zjawiła się pomoc?
Stało się drugie stwierdzenie. Wyciągnięty z trumny, dostał porządną reprymendę i szansę na zmianę. Osoba która go teraz uratowała, dała mu szansę na inne życie. Wieczne. Widząc go w marnym stanie i tak postanowiła się nim posilić. Był to wampir imieniem Mikhail. Ugryzł go i pożywił nim dla zaspokojenia swojego głodu. Niewiele pewnie pozostało z Roberta, ale krwiopijca poczęstował go po chwili swoją krwią, zdejmując mu knebel z ust. Proces przemiany zaczął się rozwijać w ciele Ivanova. Rosjanin nie wiedział jak ma odebrać to, co czuł. Czy to dar czy klątwa. Kiedy przemiana dokonała się w pełni, Mikhail zabrał go do najbliższej wioski, by odpowiednio zaopiekować się swoim nowym dzieckiem nocy.
Mikhail nie pozostał z Robertem dłużej jak miesiąc. Przez ten okres powiedział mu co powinien robić, a czego nie. Czym pożywiać i jak polować. A przede wszystkim, nie dać się złapać i jeżeli trzeba, pomagać. Zabijać miał tylko w ostateczności. Dalej zostawił go samego sobie. Pierwszy raz w swoim życiu, Robert był zagubionym młodym wampirem. Już nie człowiekiem. Pierwszy raz w życiu nie bardzo wiedział co powinien zrobić. Nikt mu nie pomógł... A rodzina, dawno wyrzekła się takiego syna. Miał wtedy trzydzieści siedem lat.
Przez ponad pięćset lat, błąkał się po świecie. Przemierzył całą Azję, trafiając do Europy. W czasie swoich podróży nauczył się angielskiego oraz niemieckiego. Podobnie jak za ludzkiego życia, tak i za wampirzego nie był nikomu obcy. Jak był mordercą, tak nim pozostał. Miał się zmienić, lecz nie potrafił. Wszystko dla krwi, żeby przeżyć. Łowcy wampirów wystawili za nim w Europie list gończy. Był to koniec XV wieku. Rada Wampirów także postanowiła się włączyć i również ruszyła w pogoń za Ivanovem. Szczęście znów opuściło wampira i wpadł w ręce tych drugich.
Jego proces zakończył się karą odsiadki w więzieniu. Początkowo nie chciał współpracować. Ale doświadczenia przeżyć w tym piekle wymusiły na nim posłuszeństwo. Zmieniła go także rozmowa z Szefem Działu Łowców, który zaproponował mu całkiem interesującą ofertę. Że będzie mógł się sprawdzić w swoich chorych fascynacjach, jeżeli będzie dla nich pracował. Zgodził się. W połowie XVI wieku, przyjęto go początkowo na zwykłego członka Rady Wampirzej jako Łowcę. Dostawał zlecenia na łapanie ludzi, później łowców i wampiry. Miał wszystko czego było mu potrzeba. Ze strony nowych kolegów, mógł rozwinąć swoje umiejętności.
Od dwustu lat pracuje w Więzieniu Czarnej Mewy jako nadzorca, odpowiadający za torturowanie, karanie i przesłuchiwanie więźniów.