Anna Swinburne

Biografia:

Urodziła się 17 kwietnia 1847 roku w Nottingham, w Anglii, w jednym z nielicznych rodów, który zajmował się zabijaniem wampirów. Była jedną z dwójki dzieci Briana i Nicole Chamberlain i jako ich córka musiała liczyć się z tym, że jej życie zostało zaplanowane już w momencie poczęcia - choć o tym dowiedziała się znacznie później.
Tradycją było, że wszystkie dzieci należące do rodziny (czy to z urodzenia, czy dlatego, że zostały zaadoptowane przez któregoś z jej członków), były uczone odpowiednio na łowców wampirów - chłopcy i na medyków - dziewczęta. Taki sam los czekał Ann, bowiem nie była wyjątkiem od tej reguły. Nie miała jednak z tym najmniejszego problemu. Była posłuszna rodzicom, a wiedzę przyjmowała ochoczo, z niemałą ekscytacją.
Początkowo cała jej nauka opierała się na przyswajaniu sporej ilości wiedzy z książek i ćwiczeniu „na sucho” wszystkiego, co przyswoiła. Z czasem jednak musiała nauczyć się wykorzystywać tą wiedzę w praktyce. Nie została na to przygotowana. Po prostu - pewnego dnia przyprowadzono do niej jej brata, który został ranny podczas treningu. Nie było wtedy ważne nic - czy nie jest za młoda, czy aby na pewno jest gotowa. Miała mu pomóc najlepiej jak umiała. I to robiła. Początkowo dość nieporadnie, ale w końcu jej ręce stały się na tyle sprawne, że nawet z najpaskudniejszą z ran umiała radzić sobie całkiem dobrze.
Dużym wsparciem w tym wszystkim był dla niej Jared - jej brat, który nie należał do tych „złych”, co to lubili dokuczać młodszemu rodzeństwu. Tak, czasem i oni się kłócili, czy dokuczali sobie nawzajem (to prawo każdego rodzeństwa), ale nigdy między nimi nie było chorej rywalizacji o względy rodziców. Poza tym Jared imponował Ann od zawsze. Była dumna, że ma takiego odważnego brata, który zawsze był dla niej wyrozumiały i cierpliwie znosił nawet piąte z kolei bandażowanie przedramienia w jej wykonaniu.
Początkowo myślała, że jego zachowanie - ale i jej, było powodowane tym, że byli po prostu rodziną, a w byciu rodziną ważne jest to, by się wspierać. Dopiero później zrozumiała, że to nie do końca prawda. W pierwszej kolejności odkryła, że brat darzy ją o wiele głębszym uczuciem, niż powinien. Drugim jej odkryciem było to, że i ona sama żywi do niego cieplejsze uczucia.
Nie umiała sobie z tym do końca poradzić. Wiedziała, że tak nie powinno być, ale choć nie raz próbowała to sobie jakoś tłumaczyć, to nic nie dawało. W końcu postanowiła, że zacznie unikać Jareda. I wtedy odkryła w sobie talent aktorski. Na jej korzyść działało również to, że z racji różnicy wieku jej brat w końcu zaczął brać udział w polowaniach na pijawki, jak ona zwykła to nazywać. Nie mogła jednak ciągle migać się od spotykania z nim zwłaszcza, że po kilku jego wyprawach na wampiry, musiała go składać do kupy.
Po jednym z takich razów, Ann podjęła decyzję, że musi opuścić rodzinę, a tym samym zerwać z rodzinną tradycją. Postawiła tu na siebie i choć wiedziała, że nie spodoba się to jej rodzicom - a zwłaszcza ojcu, wyjechała do Londynu.
Początkowo nie było jej łatwo samej w tak dużym mieście w czasach, gdzie kobieta nie miała żadnych praw. Ona jednak miała to szczęście, że w niedługim czasie od przyjazdu do Londynu, poznała niejakiego Oliviera Swinburne’a. Wtedy jeszcze jednak nie myślała, że będą wstanie nawzajem sobie pomóc.
Oliver początkowo miał Ann za karierowiczkę, że szuka jedynie bogatego męża. Mylił się bardzo co do niej, bowiem ona spławiała praktycznie każdego - nie zwracając najmniejszej uwagi na zasobność jego portfela. Uznał więc, że panna Chamberlain to rozwiązanie wszystkich jego problemów, dlatego zaproponował jej fikcyjne małżeństwo.
Początkowo Ann miała go za wariata. Trudno było jej bowiem uwierzyć w szczerość jego intencji. Postanowiła jednak dać mu szansę i po pół roku znajomości uznała (może i naiwnie), że jest z nią szczery.
21 lipca 1865 roku kobieta wyszła za mąż. Mimo początkowych obaw obojga, nie mieli większych problemów z odgrywaniem swoich ról - ona troskliwej żony, on kochającego męża.
Ich małżeństwo trwało dwadzieścia lat. Przez ten czas zdążyli się dobrze poznać i zaprzyjaźnić. Ann jednak nie była jak on - odczuwała pożądanie, czy namiętność, nie była skałą. Nie dziwne więc, że miała kochanka - przez cały ten czas tylko jednego. To z nim była dwa razy w ciąży. Niestety żadnej nie udało jej się donosić. Każde z dwóch poronień bardzo przeżyła, a kiedy dowiedziała się, że nigdy nie urodzi dziecka, załamała się - pierwszy i jedyny raz w życiu.
Miała wtedy dwadzieścia pięć lat i by czymś wypełnić pustkę, jaką miała w sobie, zaczęła pisać. Początkowo pisała do szuflady, dla męża. W końcu jednak jej powieści mogło przeczytać większe grono odbiorców. Oliver w końcu był właścicielem wydawnictwa - czemu więc nie skorzystać? Nie wydawała jednak swoich książek, jako Anna Swinburne. Pisała pod pseudonimem, jako William Buxton.
W styczniu 1885 roku u jej męża zdiagnozowano gruźlicę. Podejrzewano ją również u niej. Los okazał się jednak dla niej tym razem bardzo łaskawy, bowiem była zupełnie zdrowa. Kilka miesięcy po usłyszeniu diagnozy, Oliver Swinburne zmarł w wieku czterdziestu trzech lat, pozostawiając Ann w spadku cały swój majątek.

Charakter:

Ann, jest kobietą samodzielnie myślącą, twardo stąpającą po ziemi, która zna swoją wartość i umie walczyć w obronie swych wartości i przekonań. To obraz kobiety, który nie pasuje do XIX-wiecznej Anglii. Mimo to ona świetnie się w niego wpasowała. Jak? Po prostu - nie jest typową buntowniczką, która otwarcie wszystkiemu się sprzeciwia i ze wszystkimi i wszystkim walczy. Jest typem intrygantki, która od otwartej wojny, sto razy bardziej woli subtelne intrygi, które nie są dla osób nieumiejących czekać. Ona umie - potrafi być naprawdę cierpliwa, jeśli to, co chce osiągnąć, jest warte czekania.
Jest osobą otwartą, o przyjaznym usposobieniu i sposobie bycia. Jest też dość empatyczna. Nie umie przejść obojętnie obok krzywdy drugiego człowieka. Uważa, że jest taka, ponieważ nauki, jakie pobierała w młodym wieku, wyczuliły jej zmysły na zło. Nie wie, czy to dobrze, czy źle, choć biorąc pod uwagę, że nie zawsze udaje jej się komuś pomóc, co później bardzo przeżywa, skłania się bardziej ku temu drugiemu stwierdzeniu - że to źle.
Kobietą z zasady jest opanowaną, ale i ona ma swoje granice. Są takie osoby i sytuacje w jej życiu, które nie raz wyprowadziły ją z równowagi i pewnie jeszcze nie raz to zrobią. Jest też osobą bardo upartą, co jest chyba cechą dziedziczoną w genach w jej rodzinie.
Raczej nie ma problemu z nałogami, chyba że za nałóg uznamy jej palenie od czasu do czasu. Ona jednak tak nie uważa.

Ciekawostki:

• Ma sto siedemdziesiąt jeden centymetrów wzrostu, burzę ciemnych loków na głowie i niebieskie oczy.


• Jest wdową z niemałym majątkiem. Po śmierci męża otrzymała w spadku wszystko, co miał, czyli pokaźną sumę pieniędzy na koncie w banku, wydawnictwo i dom w Londynie.


• Jej małżeństwo było fikcją. To był czysty układ między dwojgiem dorosłych ludzi, dzięki któremu oboje mieli święty spokój. Ona nie była wytykana palcami (a tak by było, gdyby postanowiła zachować stan panieński), zaś On nie musiał się ciągle tłumaczyć, dlaczego się nie ożeni (jej mąż był aseksualny).


• Jest bezdzietna. Była dwa razy w ciąży, ale za każdym razem kończyła się ona poronieniem, ponieważ jej narządy rodne są niewystarczająco rozwinięte. Każda kolejna ciąża miałaby taki sam finał, jak poprzednie.


• Ma starszego o siedem lat brata, którego kocha nie tak, jak powinna kochać siostra brata.


• Jest pisarką. Jej książki to głównie powieści fantasy (dla nieświadomych niczego ludzi), które w dużym stopniu zostały oparte na wiedzy, którą posiadła w wieku młodzieńczym. Główny bohater większości jej książek jest łudząco podobny do jej brata.


• Swoje powieści pisała pod pseudonimem, jako William Buxton.


• Posługuje się płynnie w mowie i piśmie językiem rosyjskim i polskim.


• Wie, że nie powinna, ale zdarza się jej palić papierosy.


• Umie posługiwać się bronią palną, a dokładniej rzecz ujmując małym rewolwerem, który został wykonany na jej zamówienie. Lubi bowiem czuć się zawsze bezpieczna.


• Zna pierwszą pomoc i podstawy medycyny, bowiem za młodu była szkolona na medyka.


• Wie, że wampiry to nie fikcja literacka, z czym można spotkać się tylko w książkach (m.in. w jej książkach).


• Jest skłócona z rodzicami. Ojciec nigdy nie wybaczył jej tego, że porzuciła rodzinną tradycję.


• Mówi przez sen.


• Nie lubi ciszy